حکمت شماره ۷۲: بیوفاییهای دنیا و درسهای گذر عمر
حکمت شماره ۷۲: بیوفاییهای دنیا و درسهای گذر عمر
درسهای اخلاقی
حکمت شماره ۷۲ امام علیهالسلام درباره بیوفاییهای دنیا، تصویری روشن از حقیقت زندگی و گذر روزگار به ما ارائه میدهد:
دنیا بدنها را فرسوده، آرزوها را تازه میکند، مرگ را نزدیک و خواستهها را دور و دراز میسازد؛ کسی که به آن دست یافت خسته میشود، و آن که به دنیا نرسید رنج میبرد.
نکات مهم حکمت
1. فرسودگی بدن با گذر زمان
روزگار، جسم انسان را فرسوده میکند و نیروی جوانی را کاهش میدهد. این فرسودگی بخشی از طبیعت زندگی است که انسان باید آن را بپذیرد.
2. تجدید آرزوها و حرص انسان
گذر عمر باعث نو شدن آرزوها و خواستهها میشود. هرچه به مرگ نزدیکتر میشویم، احساس میکنیم زمان کمی برای تحقق آرزوها داریم و این گاهی باعث افزایش حرص و تلاش بیش از حد میشود.
3. نزدیکی مرگ و دوری خواستهها
با گذر زمان، مرگ نزدیکتر و دستیابی به آرزوها دشوارتر میشود. انسان با محدودیت زمان و توان مواجه است و باید هوشمندانه انرژی و وقت خود را مدیریت کند.
4. خستگی و رنج حاصل از دنیا
کسانی که به خواستههای دنیوی دست مییابند، خسته میشوند و فشار زندگی مادی را تجربه میکنند. و کسانی که به آن نرسیدهاند، رنج فراق و ناکامی را میچشند. دنیا هیچ کس را کامل راضی نمیکند؛ هم رسیدن و هم نرسیدن مشکلات خاص خود را دارد.
این حکمت یادآوری میکند که دنیا بیوفاست و هیچ کس را کامل راضی نمیکند. درس اصلی این است که:
از وابستگی شدید به دنیا بکاهیم،
ارزش زمان و نیروی خود را بدانیم،
آرزوهای معقول و واقعی را دنبال کنیم، و بیشتر به جنبههای معنوی و جاودانه زندگی توجه کنیم.
