فرهنگی

چرا گمان و ادعا شده که اولین چیزی که راجع به حضرت زینب علیهاالسلام باید بدانیم،  حال این مطلب درست است یا خیر را بعد توضیح می‌دهیم، اما مشکل اصلی همیشه اینجاست که یک شخصیت را فقط در یک دوره مطالعه کرده و می‌شناسند. آیا اگر این دوره نبود، یا به شکل دیگری بود، یا اصلاً کربلایی رخ نمی‌داد، ایشان حضرت زینب علیهاالسلام نبودند و نباید شناخته می‌شدند؟! خاندان و اصحاب امام حسین علیه السلام، چون دارای کمالات و فضایل بسیاری بودند، کربلا را با آن عظمت رقم زدند، نه این که چون در کربلا بودند و خدمت نمودند، به این فضایل رسیدند! متأسفانه برخی گمان دارند که حضرت زینب علیهاالسلام، برای دوره‌ای موقت، [از شهادت امام حسین تا بهبود امام سجاد علیهماالسلام]، عهده‌دار “امر امامت” گردیده‌اند که این گمان کاملاً خطاست و مغایر با تمامی شناخت‌ها (معارف) و اعتقادات تشیع و نیز تصدیق عقل می‌باشد. امام علیه السلام، جانشین [نایب، نماینده] دارد، اما جایگزین ندارد، مگر امام بعدی. “امر امامت"، تا وقتی امامی در قید حیات است، به هیچ وجه و در هیچ شرایطی، حتی برای یک لحظه، به کسی واگذار نمی‌گردد، حتی به امام بعدی، چه رسد به دیگران، هر چند حضرات عباس، زینب و علی اکبر علیهم السلام باشند. “امر امامت"، بر عهده‌ی شحص امام علیه السلام می‌باشد، حال چه در سلامت باشند یا بیماری، در محراب باشند یا گودال قتلگاه، حاضر و در جمع باشند و یا غایب از نظر، نشسته باشند یا ایستاده، در حال قیام باشند و یا نباشند. بنابراین، امر امامت، حتی برای یک لحطه نیز به دیگری واگذار نمی‌گردد، مگر آن که امامی به شهادت رسد و امر امامت به امام بعدی برسد. بنابراین، علمداری یا غافله‌سالاری و یا مراقبت و محافظت از امام معصوم و هر خدمت دیگری که این بزرگواران به اسلام نموده‌اند، به هیچ وجهی به معنای امامت آنان، هر چند موقت، نمی‌باشد.