جمعه؛ پنجرهای به سوی امید
جمعه؛ پنجرهای به سوی امید

سلام بر تو ای صبح پنهان!
جمعهها، چون پنجرههایی رو به آسمان، یادآور نگاهی هستیم که به راه تو دوخته شده است. در هیاهوی دنیای پرآشوب، تنها نام توست که به دلهایمان آرامش میبخشد و زمزمهی همیشگیمان این است: «عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج»؛ چرا که جانهای خستهی ما، تنها در سایهی عدالت تو آرام میگیرد.
📜 آیهی امیدبخش:
«وَلَيَنصُرَنَّ اللَّهُ مَنْ يَنصُرُهُ إِنَّ اللَّهَ لَقَوِيٌّ عَزِيزٌ» (حج:۴۰)
خداوند یاریکنندگان دینش را یاری میکند. این قول الهی، پایهی امید ما برای ظهور توست.
📜 روایت نورانی از امام علی (ع):
«الْمُنْتَظِرُ لِهَذَا الأَمْرِ كَالْمُتَشَحِّطِ بِدَمِهِ فِي سَبِيلِ اللَّهِ»
(کمال الدین، ص۶۴۶)
ترجمه: کسی که منتظر این امر (ظهور) باشد، مانند کسی است که در راه خدا در خون خود غلتیده است.
💡 تحلیل کوتاه:
انتظار فرج، تنها یک دعا و نشستن نیست؛ یک «جهاد خاموش» است. امام علی (ع) فرمودند: پاداش منتظر واقعی، همپایهی شهید است. چرا؟ زیرا انتظار فعال، یعنی مبارزهی پیوسته با ناامیدی، غفلت و گناه. همانطور که شهید با خون خود پایداری میکند، منتظر نیز باید از آسایش و وابستگیهای دنیایی بگذرد.
پس هر لحظه صبر، هر انتخاب نیک، و هر گام در مسیر حق، تجلیای از همین شهادت آرام است.
✨ پایان سخن:
بیایید در این جمعه، عهد خود را با اماممان تجدید کنیم؛ نه با دلهای خسته، که با روحیهای جهادی و امیدی که هر صبح، نو میشود.