فرهنگی

توصیه‌های اخلاقی برای حفظ سیمای قاضی؛ نگاهی بر سخنان آیت‌الله جوادی آملی

“توصیه اخلاقی برای محافظت از سیمای قاضی”

▫️آیت الله العظمی جوادی آملی:

سیمای قاضی در صفحات تاریخ با چهره طاهران و پرهیزکاران و حاضران در هم تنیده و شناخته شده است، بنابراین نمایاندن هر سیمایی جز آن برای قضات در اسلام، دروغین خواهد بود. کسی شایسته این مسئولیت خطیر و مقام رفیع است که بتواند این چهره را به نمایش گذارد و آن را مخدوش نساخته و مشوّه جلوه ندهد.

🔸لازمِ حفظ آن، دو امر است:

۱.درک جایگاه قضا:

خواهان کار قضا باید در خود اندیشه کند که آیا می تواند طهارت لازم را به دست آورد و تقوا را به صورت ملکه در خود تحقق بخشد و خویشتن را در محضر خدا حاضر ببیند یا نه. اگر به چنین معرفتی رسید و این مسیر را پیمود و در خود قدرت آن را دید می تواند به قضا بپردازد، وگرنه به آن ورود پیدا نکند، زیرا هیچ چیز خطرناک تر از آلودگی اخلاقی و بی طهارتی و پلیدی نفس، انسان را به هلاکت نزدیک تر نمی سازد و هیچ خسارتی بالاتر از بی تقوایی نیست و هیچ عنصری مثل غفلت و بی توجهی، نفس آدمی را به گمراهی و ضلالت نمی کشاند. هرچند این حالت در ابتدا عملی دشوار می نماید ـ چون تجربه نشده است ـ لیکن با معرفت، ممارست و مهار نفس آسان می گردد. ما در زندگی بسیاری از امور را یا تجربه نکرده ایم یا در پی تجربه آن نیستیم. گاهی بسیاری به آسانی اراده خود را غالب بر سخت ترین شرایط نموده و دشوارترین امر را برای خود تسهیل و آسان می کنند، چون آن را می خواهند و در مقابل، زمانی آسان ترین کار را برای خود دشوار جلوه می دهند زیرا نمی خواهند.

۲‌.باید قضا را مسئولیت و تکلیفِ خود بداند؛

یعنی نگاه مسئولانه به آن داشته باشد نه دنیاگرایانه که بتوان با آن درآمد بیشتری و در جامعه مقام و شهرتی به دست آورد که این بزرگ ترین آفت برای او خواهد بود؛ با این پندار و تصور نادرست دنیا و آخرت خویش را بر باد می دهد.

بر این پایه به همه تازه واردان به کار قضا و همه قضات محترم در هنگام انجام دادن مسئولیت خطیر قضایی توصیه می شود که عزم خویش را قوی و اراده شان را الهی کنند و با عمل به تعالیم شریعت، اراده حق را در رفتار قضایی عینیت بخشیده و با این کار، سیمای واقعی قاضی را پاس بدارند.

🏷کتاب ادب قضا در اسلام ص۲۹۲،۲۹۳