توصیه عملی آیتالله بهجت برای زندگی در عصر غیبت
توصیه عملی آیتالله بهجت برای زندگی در عصر غیبت
آیتالله محمدتقی بهجت(ره): لازم نیست که انســان در پی این باشد. که به خدمت حضرت ولیعصــر تشرف حاصل کند؛ بلکه شاید خواندن دو رکعــت نماز سپس توسل به ائمــه علیهمالسلام بهتر از تشــرف باشد؛ زیرا هرکجا که باشیم ،آن حضرت میبیـند و میشنود و عبادت در زمان غیبت ، افضل از عبادت در زمان حضــور است…
تفسیر کلام آیتالله بهجت(ره)
این سخن آیتالله بهجت(ره) که برآمده از سالها عبادت و سیروسلوک عرفانی ایشان است، چندین درس کلیدی و مبتنی بر معارف ناب شیعی را در بر دارد:
۱. تغییر نگرش از «تشرف جسمانی» به «ارتباط معنوی» مهمترین نکته در این بیان،تغییر تمراز از “تشرف فیزیکی و یافتن امام” به “تشرف روحانی و یافته شدن توسط امام” است. ایشان با عبارت «لازم نیست…» این فشار روانی و عطش کاذب برای دیدار فیزیکی را کاهش میدهند و مسیر اصلی را که همان “عبادت خالصانه” است، نشان میدهند. این نگاه، با روایاتی که عبادت در زمان غیبت را برتر میدانند، کاملاً همسو است.
۲. عبادت در زمان غیبت، افضل از عبادت در زمان حضور ایشان به صراحت به یک قاعده مهم شرعی و عرفانی اشاره میکنند:«عبادت در زمان غیبت، افضل از عبادت در زمان حضور است». این مطلب ریشه در احادیث معتبر دارد. برای مثال، از امام صادق(ع) نقل شده است: «اَلاَ أُخْبِرُكُمْ بِما لا يَقْبَلُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ مِنَ الْعِبَادِ عَمَلاً إِلاَّ بِهِ؟ … وَ شَهَادَةُ أَنْ لا إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ وَ أَنَّ مُحَمَّداً رَسُولُ اللَّهِ وَ الْإِقْرَارُ بِما جَاءَ بِهِ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ وَ وَلَايَةُ وَلِيِّنَا وَ الْبَرَاءَةُ مِنْ عَدُوِّنَا وَ التَّسْلِيمُ لِأَمْرِنَا وَ انْتِظَارُ قَائِمِنَا… فَإِنَّ لِانْتِظَارِ الْفَرَجِ بِالصَّبْرِ أَجْرَ الْعَامِلِينَ بِكِتَابِ اللَّهِ وَ سُنَّةِ نَبِيِّهِ» (بحارالانوار،ج۵۲، ص۱۲۲) چرا افضل است؟زیرا عبادت در زمان غیبت، همراه با “ایمان غیبی"، “صبر بر فراق” و “حفظ دین در سختترین شرایط” است و اینها ارزش عمل را بسی افزون میکند.
۳. معرفی یک عمل ساده و عمیق: «دو رکعت نماز + توسل» آیتالله بهجت(ره)به جای توصیه به اعمال پیچیده، یک راهکار ساده و در دسترس همه را پیشنهاد میدهند: خواندن “دو رکعت نماز” و سپس “توسل به ائمه(ع)". این نشان میدهد که:
· نماز، پایه و اساس همه ارتباطات معنوی است.
· توسل، حلقه اتصال به عالم معنا و وسیلهای برای تقرب به خداوند به واسطه اولیای اوست. این ترکیب(نماز + توسل)، یک “دستور العمل جامع” برای زندگی معنوی در عصر غیبت است.
۴. احیای مفهوم «علم و حضور امام» در زندگی روزمره ایشان با جمله«هرکجا که باشیم، آن حضرت میبیند و میشنود»، به یک باور اساسی شیعه اشاره میکنند که امام زمان(عج) “ناظر بر اعمال” و “شاهد احوال” شیعیان خود است. این نگاه، هم باعث “مراقبت دائمی” میشود و هم احساس تنهایی را از بین میبرد. این مفهوم در دعای ندبه نیز آمده است: «أَيْنَ الرَّائِدُ إِلَى دَارِ الْمُقَامِ وَ أَيْنَ المُستَأنِسُ بِالاُنسِ فِي النَّزْهَةِ وَ الْعِشْرَةِ» (کجاست آن رهنمای به سوی دار مقام، و کجاست آن مونسی که با انس خود، در وقت تنهایی و خلوت، مونس ما باشد).
جمعبندی: پیام اصلی آیتالله بهجت(ره)این است: نگران"دیدن” امام خود نباش، بلکه نگران “دیده شدن” توسط ایشان باش. بهترین راه برای ارتباط با امام غایب، انجام وظایف دینی (مانند نماز) و توسل به اوست. ارزش واقعی در “تشرف جسمانی” نیست، بلکه در “ارتباط قلبی” و “عبادت خالصانه” در زمانی است که امام از نظرها پنهان است،