فرهنگی

ایران قدرتمندتر از همیشه، چه کسی توان مقابله دارد؟

 تهاجم آمریکا و راهکارهای مقابله‌پذیر بر اساس قرآن، فقه و تاریخ

در این روزهای پرتنش، دشمن با شدت به ایران و ملت‌های مقاوم حمله می‌کند. رهبر معظم انقلاب در راستای مقابله با تهاجم دشمن، بر اصول اساسی و راهکارهای منطقی و شرعی تأکید دارند. در این مسیر، الگویی از آموزه‌های قرآنی، قواعد فقهی و سیره معصومین علیهم‌السلام ارائه می‌شود که روشن‌کننده‌ی مسیر صحیح است.

 ۱. مذاکره با آمریکا، غیرعاقلانه است

«أَفَتُؤْمِنُونَ بِبَعْضِ الْكِتَابِ وَتَكْفُرُونَ بِبَعْضٍ» (بقره: ۸۵)

تفسیر و نکته
سازش و تبعیض در مقابل دشمن، نوعی مخالفت با عقلانیت و دیانت است. نمی‌شود در مقابل کسی که تمام دین و اصول ما را نمی‌پذیرد، بر سر جزئیات مذاکره کرد. اعتماد به دشمنی که تاریخ خیانت، تحریم و ترور در کارنامه‌اش دارد، مسیر عقل و شرع را شکست می‌دهد.

قاعده فقهی
«وجوب دفع ضرر محتمل»:
مذاکره با دشمنانی که سابقه خیانت دارند، حتی در ظاهر، احتمال وقوع ضرر قطعی را بالا می‌برد. بر اساس فقه، باید از هر چیزی که ممکن است به ضرر اسلام و ملت منجر شود، اجتناب کنیم.

سیره معصومین
امام حسن علیه‌السلام پس از خیانت معاویه، هرگز از سر اعتماد صلح نکرد، بلکه از سر اضطرار و حفظ جان شیعیان، در شرایط ناچار، توافقی موقت انجام داد.
پس، صلح در ظاهر ممکن است، اما هرگز نباید از اعتماد و تهمت خیانت دشمن، چشم‌پوشی کرد.

 ۲. مذاکره با آمریکا، غیرهوشمندانه است

«وَدُّوا لَوْ تَكْفُرُونَ كَمَا كَفَرُوا فَتَكُونُونَ سَوَاءً» (نساء: ۸۹)

تفسیر و نکته
دشمن قصد دارد با فریب و مذاکره، شما را منحرف کند، تا نقطه ضعف‌هایتان را ببیند و بر شما مسلط شود. مذاکره، هدف نیست؛ بلکه وسیله‌ای برای نفوذ و سلطه است.

قاعده فقهی
«نفی سبیل» - «وَلَن یَجْعَلَ اللَّهُ لِلْكَافِرِینَ عَلَى الْمُؤْمِنِینَ سَبِیلًا» (نساء: ۱۴۱)
یعنی، شرع اجازه نمیدهد کفار راه نفوذ و سلطه بر مؤمنان بیابند. هر مذاکره‌ای که منجر به نفوذ در امور سیاسی، فرهنگی یا امنیتی شود، نامشروع و حرام است.

سیره معصومین
در صلح حدیبیه، پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله با قصد بهره‌برداری بر مبنای عقل، اقدام به توافقی هوشمندانه کرد ولی در موارد خیانت، همان‌طوری که یهودیان بني‌قريظه را سرانجام به قتل رساند، باید هوشیار بود.

 ۳. مذاکره شرافتمندانه نیست

 
«وَلِلَّهِ الْعِزَّةُ وَلِرَسُولِهِ وَلِلْمُؤْمِنِينَ» (منافقون: ۸)

تفسیر و نکته
عزت متعلق به خدا، پیامبر و مؤمن است؛ پس هر گفت‌وگو یا مذاکره‌ای که منجر به تحقیر، باج‌خواهی یا عقب‌نشینی از اصول اسلام شود، بی‌حرمتی به این عزت است و جایز نیست.

قواعد فقهی
- «حرمت اهانت به مؤمن»: هر اقدامی که عزت مؤمنین و اسلام را خدشه‌دار کند، حرام است.
- «لزوم حفظ عزت اسلام»: نباید ذلت و ذهاب به دشمن را بپذیریم، چون این مسیر، به بیعت ذلت‌بار منجر می‌شود.

سیره امام حسین علیه‌السلام
وقتی پیشنهاد مذاکره با یزید را شنید، هرگز زیر بار ذلت و بیعت نرفت و فرمود:
 «مثلی لا یبایع مثله»
این نشان‌دهنده‌ی اهمیت عزت و کرامت اسلامی در مقابل طرح‌های ذلت‌بار است.

 جمع‌بندی نهایی:

در مواجهه با دشمنانی چون آمریکا، باید بر اصول قرآنی، فقهی و تاریخیشان بی‌تاکید ایستاد. مذاکره در مواردی اگر منجر به سلب عزت، نفوذ، یا تضعیف ارزش‌های اسلامی باشد، نه تنها خلاف عقل است، بلکه حرام است.

هرگز نباید از اصول خود کوتاه آمد؛ زیرا عزت، تنها در سایه حفظ اصول و عزت نفس مؤمنانه است. در میدان نبرد، بهترین راه، مقاومت و ایستادگی در برابر دشمن است؛ چون راه پیروزی در راه ایمان و ایمان‌مداری است، نه در ذلت و سازش.

مستحکم باشید، چون پیروزی حق است و خدا راه پیروزی را به ما نشان می‌دهد.