فرهنگی

تربیت بدون سخنرانی! راز مدیریت رهبر انقلاب که همه باید بدانند

مدل رهبری و تربیتی مقام معظم رهبری، از الگوی پیامبران الهام گرفته است. در این مدل، به جای نادیده گرفتن باورها یا موقعیت‌های رایج (مانند بحث مذاکره با آمریکا)، اجازه داده می‌شود جامعه از طریق تجربه عملی، به شناخت درستی از حقیقت برسد.

نمونه‌های عینی این روش، تجربه برجام و جنگ ۱۲ روزه هستند که مانند یک آزمایشگاه عملی، عدم اعتمادپذیری آمریکا را به طور ملموس به ملت و مسئولان اثبات کرد.

۱. الگوی پیامبرانه: تربیت از طریق تجربه و اقناع

· تشبیه به حضرت ابراهیم (ع) بسیار گویاست. پیامبران حق را با منطق و صبر و از درون همان ذهنیت‌های رایج به مردم نشان می‌دادند، نه با تحمیل.

· رهبری نیز با آگاهی از فضای روانی جامعه که گاهی تحت تأثیر شعارهای فریبنده قرار می‌گیرد، اجازه می‌دهند واقعیت، خودش سخن بگوید. این روش، اثرش بسیار ماندگارتر از یک دستور مستقیم است.

۲. مذاکره به مثابه یک «ابزار تربیتی» نه یک «هدف استراتژیک»

· نقطه قوت این تحلیل، تمایز قائل شدن بین “مذاکره به عنوان راه حل” و “مذاکره به عنوان فرصت برای آشکارسازی حقیقت” است.

· این نشان می‌دهد که اجازه دادن به مذاکره در مقطعی خاص، نه نشانه تردید، که نشانه اعتماد به نفس و برنامه‌ریزی دقیق برای اثبات یک اصل مهم به جامعه است.

۳. خنثی‌سازی توطئه‌های روانی و سیاسی

· این مدل، سه توطئه اصلی دشمن را خنثی می‌کند:

  · ایجاد دو قطبی مذاکره/عدم مذاکره در کشور.

  · فشار برای تغییر مواضع اصولی (مانند فتوای حرمت سلاح هسته‌ای).

  · القای این تصور که رهبری در انزوا و بدون درنظرگرفتن واقعیت‌ها تصمیم می‌گیرد.

۴. نتیجه نهایی: تثبیت گفتمان مقاومت

· خروجی نهایی این روش، تقویت گفتمان استقلال و مقاومت است. وقتی مردم و نخبگان با چشمان خود ببینند که دشمن قابل اعتماد نیست، پایبندی به “قوی شدن درونی” به یک باور ملی تبدیل می‌شود.