تحلیل آیه قرآنی (هود: ۱۱۲)همراهی ما مردم با ولیّ
تحلیل آیه قرآنی (هود: ۱۱۲)همراهی ما مردم با ولیّ
۱. تحلیل آیه قرآنی (هود: ۱۱۲)
“فَاسْتَقِمْ كَمَا أُمِرْتَ وَمَنْ تَابَ مَعَكَ وَلَا تَطْغَوْا إِنَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ”
پس همانگونه که مأمور شدهای استقامت کن، و کسانی که با تو توبه کردهاند [نیز استقامت کنند]، و طغیان نکنید که او به آنچه انجام میدهید بیناست.
نکات تفسیری کلیدی
- فرمان استقامت: خطاب مستقیم به پیامبر(ص) و تأکید بر ثبات قدم در مسیر رسالت.
- شمولیت فرمان:"وَمَنْ تَابَ مَعَكَ” (کسانی که با تو توبه کردند) نشاندهنده تعمیم دستور به تمام پیروان حقطلب.
- نهی از طغیان: هشدار نسبت به سرکشی و تجاوز از حدود الهی حتی پس از شروع حرکت صحیح.
- مراقبت الهی: “إِنَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ” تأکید بر نظارت خداوند بر تمام اعمال.
۲. بررسی آیه
مهم، همراهی ما مردم با ولیّ است. اگر ما مردم #استقامت کنیم و #امام_جامعه را تنها نگذاریم، پیروزی قطعا با ماست.
- توجه به عنصر “همراهی“: تطبیق صحیح “وَمَنْ تَابَ مَعَكَ” بر ضرورت همراهی امت با رهبری الهی.
- تأکید بر مسئولیت جمعی: انتقال پیام آیه از سطح فردی به اجتماعی ("ما مردم").
- پیوند استقامت و پیروزی: همسو با آیات دیگر قرآن مانند “إِن تَنصُرُوا اللَّهَ يَنصُرْكُمْ” (محمد:۷).
- مفهوم “ولیّ” در آیه: آیه مستقیماً واژه “ولیّ” را ذکر نکرده، اما مصداق آن در تفاسیر شیعی، ائمه(ع) و در سنی، خلفای راشدین دانسته شدهاست.
- علت غایی استقامت: پیروزی ذکر شده در تحلیل، در آیه به صورت صریح نیامده، اما در آیات دیگر (مانند نور:۵۵) به عنوان وعده الهی مطرح شدهاست.
- رابطه طغیان و رها کردن رهبری: تحلیل حاضر، “لَا تَطْغَوْا” را به “تنها گذاشتن امام جامعه” تعبیر کرده که از نظر مفهومی صحیح است.
۳. جمعبندی صورت دستهبندی شده
عنصر آیه: فَاسْتَقِمْ
- مفهوم اصلی: ثبات قدم در مسیر حق و انجام رسالت الهی
- تطبیق در تحلیل: تأکید بر #استقامت مردم در همراهی با رهبری
عنصر آیه: وَمَنْ تَابَ مَعَكَ
- مفهوم اصلی: همراهی جمعیِ توبهکنندگان با پیامبر(ص) در مسیر حق
- تطبیق در تحلیل: ضرورت عدم تنها گذاشتن #امام_جامعه و وفاداری امت به رهبری
عنصر آیه: **وَلَا تَطْغَوْا**
- مفهوم اصلی: هشدار جدی علیه سرکشی، تجاوز از حدود الهی و انحراف از مسیر
- تطبیق در تحلیل: تفسیر “طغیان” به معنای رها کردن رهبری و شکستن اتحاد
عنصر آیه: إِنَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ
- مفهوم اصلی: نظارت همیشگی خداوند بر اعمال انسانها
- تطبیق در تحلیل: تبدیل نظارت الهی به “ضمانت اجرای وعده پیروزی” برای استقامتکنندگان
پیوند کلیدی عناصر
این چهار رکن قرآنی (استقامت فردی + همراهی جمعی + پرهیز از طغیان + نظارت الهی) در تحلیل ارائهشده، به “پیروزی قطعی“ گره خورده است.