فرهنگی

بیست موهبت الهی برای دوستداران اهل بیت (ع)، پاداش دنیوی و اخروی محبت به خاندان پیامبر

در فرهنگ غنی اسلامی، محبت به خاندان پیامبر (ص) تنها یک احساس نیست؛ بلکه یک “موهبت الهی” است که زندگی انسان را در دو جهان دگرگون می‌کند. پیامبر اکرم (ص) در حدیثی گران‌قدر که ابو سعید خدری روایت کرده است، به بیست اثر باشکوه این محبت اشاره می‌فرمایند؛ ده اثر که برکات آن در همین دنیا نصیب انسان می‌شود و ده اثر که در آخرت، زندگی جاودانه او را تضمین می‌کند.

✨ ده اثر دنیوی محبت اهل بیت (ع)

محبت اهل بیت، بذر پربار است که در وجود انسان کاشته می‌شود و ده میوه شیرین در زندگی دنیوی به بار می‌آورد:

1. زُهد: دل کندن از وابستگی‌های دنیوی و ثروت‌های فریبنده.

2. حِرص بر عمل: اشتیاق و تلاش برای انجام کارهای نیک و عبادات.

3. وَرَع در دین: پرهیزگاری و دوری از گناهان و شبهات.

4. رَغبت در عبادت: میل و علاقه قلبی به نیایش و راز و نیاز با خدا.

5. توبه قبل از مرگ: بازگشت به سوی خدا پیش از فرا رسیدن اجل.

6. نشاط در شب‌زنده‌داری: شادابی و انرژی برای عبادت در دل شب.

7. یأس از مردم: ناامیدی از آنچه در دست دیگران است و چشم نداشتن به اموال آنان.

8. حفظ امر و نهی خدا: مراقبت از دستورات پروردگار.

9. بُغض دنیا: دل‌زدگی از جلوه‌های فریبنده دنیا.

10. سَخاوت: بخشندگی و گشاده‌دستی در اموال.

🌅 ده اثر اخروی محبت اهل بیت (ع)

این محبت، در قیامت که همه در حسرت و عذابند، ده کلید نجات به همراه می‌آورد:

1. عدم نشر دیوان: کارنامه اعمالش به نمایش عمومی گذاشته نمی‌شود.

2. عدم نصب میزان: ترازوی سنجش اعمال برای او برپا نمی‌گردد.

3. اعطای نامه با دست راست: کارنامه اعمالش را با دست راست (نشانه سعادت) دریافت می‌کند.

4. برائت از آتش: گواهی بیزاری از جهنم برای او صادر می‌شود.

5. سفیدی چهره: چهره‌اش نورانی و سفید می‌گردد.

6. پوشش بهشتی: از لباس‌های فاخر بهشت بر تن او می‌پوشانند.

7. حق شفاعت: اجازه می‌یابد برای صد نفر از خاندانش شفاعت کند.

8. نظر رحمت الهی: خداوند با نظر رحمت خاص به او می‌نگرد.

9. تاج‌گذاری: با تاج‌های پادشاهی بهشت آراسته می‌شود.

10. ورود بدون حساب: بی‌آنکه حسابی از او بکشند، مستقیم به بهشت وارد می‌شود.

این حدیث شریف در کتاب ارزشمند«الخصال» شیخ صدوق (جلد ۲، صفحه ۵۱۵) با سندی متصل به ابو سعید خدری از پیامبر گرامی اسلام (ص) نقل شده است

پیامبر (ص) در پایان این حدیث، محبان واقعی اهل بیت خود را با عبارت «فَطُوبَی لِمُحِبِّي أَهْلِ بَيْتِي» (خوشا به حال دوستان خاندان من) بشارت می‌دهند. این روایت به روشنی نشان می‌دهد که محبت اهل بیت (ع)، یک “مسیر زنده” و “تحول‌آفرین” است که هم سعادت دنیا و هم نجات آخرت را در پی دارد. این محبت، چراغی است که راه زندگی را روشن می‌کند و کشتی نجات در طوفان قیامت.