فرهنگی

امام علی علیه السلام : الأملُ يُفْسِدُ العملَ و يُفْني الأجَلَ.

آرزو، عمل را تباه مى كند و عمر را ضايع مى سازد.

غرر الحكم : ۱۳۵۸

پژوهش‌ها نشان می‌دهند امیدواریِ بدون برنامه‌ریزی و عمل، به‌جای ایجاد انگیزه، منجر به تعلل ورزی و منابع ذهنی می‌شود. بر اساس نظریه‌ی «تنظیم هدف»امیدهای غیرواقع‌بینانه، مغز را در حالت «توهم پیشرفت» قرار می‌دهند و ترشح دوپامین (هورمون لذت) را بدون انجام عمل واقعی افزایش می‌دهند. این پدیده نه تنها بازدهی را کاهش می‌دهد، بلکه استرس ناشی از شکستِ انتظارات، طول عمر را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهد.

امیدهای غیرواقع‌بینانه، مغز را در حالت «توهم پیشرفت» قرار می‌دهند و ترشح دوپامین (هورمون لذت) را بدون انجام عمل واقعی افزایش می‌دهند. این پدیده نه تنها بازدهی را کاهش می‌دهد، بلکه استرس ناشی از شکستِ انتظارات، طول عمر را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهد.امید سازنده باید همراه با برنامه‌ریزی گام‌به‌گام و ارزیابی واقع‌بینانه باشد تا از تبدیل شدن به «آرزوی ویرانگر» جلوگیری شود. امام علی (ع) با تأکید بر «عمل» به جای «امید کورکورانه»، راهکاری ارائه می‌دهند که امروزه در علم بهبود فردی به عنوان کلید غلبه بر تنبلی شناخته می‌شود.