فرهنگی

اشک‌های امام صادق برای ما؛ درد فراقی که آرامش را می‌دزدد

🌙 این صحنه، یکی از تأثیرگذارترین و دردناک‌ترین صحنه‌های تاریخ شیعه است…

امامی که مایه آرامش دلهاست، خود بر زمین نشسته و چون مادری داغدار، بی‌تابانه می‌گرید. ✨

امام صادق علیه‌السلام در جمع یاران خاصش (سَدیر، مُفَضَّل، اَبوبصیر و اَبان) نشسته بود. چهره‌اش از اندوه تیره، و چشمانش از اشک فرسوده شده بود.

ایشان در فراق نواده غایبش، این گونه ناله سر می‌داد:

«سَيِّدِي! غَيْبَتُكَ نَفَتْ رُقَادِي…» “سرورم! غیبت تو، خواب را از چشمانم ربوده و بسترم را بر من تنگ کرده است…”

📖 علت این اندوه عمیق چه بود؟ امام فرمودند:امروز در کتاب جَفْر مطالعه می‌کردم و به سرنوشت قائممان، غیبت طولانی‌اش و آزمایش سخت مؤمنان در دوران انتظار می‌اندیشیدم. دیدم که بسیاری به سبب طولانی شدن غیبت، دچار شک و تردید می‌شوند و حتی از دین خارج می‌گردند. این اندوه، وجود مرا فراگرفت.

💔 پند امروز ما: این اشک‌های امام،تنها برای درد فراق نبود؛ هشداری است به همه ما که در دوران امتحان بزرگ غیبت به سر می‌بریم. آیا ما از آن “بسیاری” خواهیم بود که ایمانشان را از دست می‌دهند، یا از معدود ثابت‌قدمانی هستیم که با وجود همه سختی‌ها، پیمان خود را با حجت خدا نگه می‌داریم؟