فرهنگی

آثار دنیوی و اخروی شکرگزاری در دعاهای اهل بیت

  امام سجاد علیه‌السلام:«(وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ)… حَمْداً نُعَمَّرُ بِهِ فِيمَنْ حَمِدَهُ مِنْ خَلْقِهِ، وَ نَسْبِقُ بِهِ مَنْ سَبَقَ إِلَى رِضَاهُ وَ عَفْوِهِ».

خدا را سپاس می‌گزارم، سپاسی که با آن، در گروه سپاس‌گزاران از بندگانش زندگی کنم و با آن سپاس بر هر که به خشنودی و گناه بخشیش پیشی جسته، سبقت گیرم.

  صحیفه سجادیه، دعای۱

امام سجاد (علیه السلام) در این جمله کوتاه، دو هدف بلند و متعالی را برای حمد و سپاسگزاری بیان می‌فرمایند:

۱. «نُعَمَّرُ بِهِ فِيمَنْ حَمِدَهُ مِنْ خَلْقِهِ» (با این سپاس، در گروه سپاسگزاران از بندگانش زندگی کنم)

· این بخش نشان می‌دهد که حمد، تنها یک عبارت گفتاری نیست، بلکه یک سبک زندگی و هویت وجودی است. انسان با حمد کردن، خود را در ردیف بندگان شاکر خدا قرار می‌دهد و عمر خود را در این مسیر ارزشمند می‌کند. حمد، نشانه شناسایی نعمت‌ها و بندگی آگاهانه است.

۲. «نَسْبِقُ بِهِ مَنْ سَبَقَ إِلَى رِضَاهُ وَ عَفْوِهِ» (با این سپاس، بر هر که به خشنودی و آمرزشش پیشی جسته، سبقت گیرم)

· این بخش، مفهوم مسابقه و سبقت در مسیر قرب الهی را مطرح می‌کند. امام (ع) می‌فرمایند که حمد، وسیله‌ای برای رقابت مثبت معنوی است تا انسان بتواند در رسیدن به رضایت و بخشش خداوند، از دیگران پیشی بگیرد. این نشان می‌دهد که شکرگزاری، عاملی برای تعالی روح و کسب مقامات والای اخروی است.

پیام کلی: این دعا به ما می‌آموزد که شکرگزاری، هم شرافت دنیوی (زندگی در زمره بندگان شاکر) و هم سعادت اخروی (سبقت در رسیدن به رضای خدا) را به ارمغان می‌آورد.