فرهنگی

 زندگینامه مختصر شهید جواد افراسیابی

شهید جواد افراسیابی از فرماندهان شجاع و ایثارگر اطلاعات و عملیات لشکر ۲۷ محمد رسول‌الله (ص) بود. او در طول دوران دفاع مقدس، مجروحیت‌های شدیدی را متحمل شد اما هرگز از پای ننشست.

· مجروحیت‌های سخت:

  · در عملیات تنگه حاجیان بر اثر اصابت مین، پایش از زیر زانو قطع شد.

  · در عملیات والفجر ۱ با اصابت گلوله دوشکا به دستش، دستش به طور کامل از کار افتاد.

· شهادت:

    با وجود از کار افتادن یک دست و قطع یک پا، در عملیات والفجر ۴ در منطقه ارتفاعات کانی‌مانگا و شهر پنجوین، به عنوان نیروی پیشرو در خط مقدم حاضر شد و در نهایت در ۱۲ آبان ۱۳۶۲ به درجه رفیع شهادت نائل آمد.

· ویژگی‌های برجسته:

  · پایداری و استقامت: با وجود مجروحیت‌های شدید، حاضر به ترک میدان نبرد نشد.

  · فرماندهی مؤثر: به عنوان معاون اطلاعات عملیات لشکر، نقش کلیدی در موفقیت‌های عملیاتی ایفا کرد.

  · ایثارگری: جان خود را تا آخرین لحظه برای دفاع از میهن و آرمان‌های انقلاب اسلامی فدا کرد.

سخن پایانی

شهید جواد افراسیابی، نماد مقاومت، ایثار و پایمردی در راه دفاع از ارزش‌های اسلامی است. یاد و خاطره او همچون دیگر شهدا، برای همیشه در تاریخ دفاع مقدس جاودان خواهد ماند.

توصیه رهبر معظم انقلاب به بانوان و دختران درباره حجاب 

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا عَدُوِّي وَعَدُوَّكُمْ أَوْلِيَاءَ تُلْقُونَ إِلَيْهِمْ بِالْمَوَدَّةِ وَقَدْ كَفَرُوا بِمَا جَاءَكُمْ مِنَ الْحَقِّ… . ﴿۱﴾

اى كسانى كه ايمان آورده‌ ايد دشمن من و دشمن خودتان را به دوستى برمگيريد [به طورى] كه با آنها اظهار دوستى كنيد و حال آنكه قطعا به آن حقيقت كه براى شما آمده كافرند … .۞الممتحنة۱

📹توصیه رهبر معظم انقلاب حفظه‌الله‌تعالی به بانوان و دختران درباره حجاب زهرایی و زینبی. ۱۴۰۴/۰۸/۱۲

سه ستون استوار جامعهٔ الهی: ایمان، اطاعت، امامت، نگاهی به بیانات حضرت فاطمه زهرا (س) در خطبه فدک

دلم میخواهد امروز با هم سفری کوتاه به یکی از باشکوه‌ترین و پرمعنی‌ترین لحظات تاریخ داشته باشیم؛ لحظه‌ای که بانوی قهرمان اسلام، حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها)، برای دفاع از حق مسلم خویش و حفظ اساس دین، بر منبر خطابه رفت و حقایقی جاودان را برای مردمان زمانه و همهٔ تاریخ بیان کرد. در میان این سخنان آتشین، جمله‌ای است کوتاه اما به غایت عمیق که مانند نگینی می‌درخشد و نظام فکری و اجتماعی اسلام را ترسیم می‌کند.

«فَرَضَ اللّهُ الإِيمانَ تَطهيراً مِنَ الشِّركِ… وَ الطّاعَةَ نِظاماً لِلمِلَّةِ، وَ الإِمامَةَ لَمّاً مِنَ الفُرقَةِ»؛ خداوند ایمان را برای پاک کردن از [آلودگی] شرک، واجب فرمود، و فرمانبرداری [از رهبران الهی] را برای نظم بخشیدن به آئین، و امامت را برای جلوگیری از تفرقه.

كتاب من لايحضره الفقيه : ج ٣ ص ٥٦٨ ح ٤٩٤٠

حضرت زهرا (س) در این فراز، به سه رکن اساسی و زنجیره‌وار یک جامعهٔ الهی اشاره می‌فرمایند که هر کدام هدفی متعالی را دنبال می‌کنند. بیایید این سه ستون را با هم واکاوی کنیم:

۱. ایمان

پاک‌کننده از شرک (تطهیراً من الشرک) ایمان،تنها یک باور قلبی ساده نیست. حضرت فاطمه (س) آن را به عنوان یک “فریضه” و واجب الهی معرفی می‌کنند که کارکردی “پاک‌کننده” دارد. همان‌طور که آب آلودگی‌های ظاهری را می‌شوید، ایمان، قلب و روح انسان را از بدترین آلودگی، یعنی “شرک"، پاک می‌کند. شرک تنها به معنای بت‌پرستی نیست؛ هر چه که غیر خدا را در جایگاه خدا بنشاند و قلب را از توحید خالص منحرف کند، مصداق شرک است. بنابراین، اولین گام برای ساختن یک جامعهٔ سالم، پاک‌سازی دل‌ها از هرگونه وابستگی و عبادت دروغین است.

۲. اطاعت

نظام‌بخش به ملت (نظاماً للملة) پس از پاک‌سازی درون،نوبت به ایجاد نظم در بیرون می‌رسد. ایمان فردی اگر در قالب یک نظام جمعی متجلی نشود، پراکنده و ناتوان خواهد ماند. حضرت (س) می‌فرمایند خداوند “اطاعت” را واجب کرد تا “نظام” را به جامعهٔ دینی بازگرداند. اما اطاعت از چه کسی؟ اینجاست که این حلقه به حلقهٔ سوم متصل می‌شود. اطاعت از دستورها و قوانینی که از سوی خدا و جانشینان معصوم او (اولی الامر) صادر می‌شود، جامعه را از هرج و مرج نجات داده و آن را به سوی هدف واحدی هدایت می‌کند. بدون این اطاعت، جامعه‌ای هرچند مومن، دچار تشتت و بی‌برنامگی می‌شود.

۳. امامت

مانع تفرقه (لماً من الفرقة) این ستون،کلید حفظ وحدت در درازمدت است. حضرت فاطمه (س) فلسفهٔ امامت را “جلوگیری از تفرقه” می‌دانند. وجود یک امام معصوم و الهی، مانند محوری است که همهٔ اعضای جامعه حول آن جمع می‌شوند و از پراکندگی بازمی‌مانند. وقتی مرجعی برای تشخیص حق از باطل، و داور برای حل اختلافات وجود داشته باشد، راه برای ایجاد فرقه‌ها و گروه‌های متعارض بسته می‌شود. امامت، ملات وحدت و چسبندهٔ جامعهٔ ایمانی است که اجازه نمی‌دهد دشمنان با تفرقه‌افکنی، بنای اسلام را ویران کنند.

جمع‌بندی

بیان حضرت زهرا(س) یک “نظام هدفمند” را ترسیم می‌کند:

· شروع از “پاک‌سازی درون” (ایمان)

· حرکت به سوی “نظم‌بخشی به رفتار جمعی” (اطاعت)

· و در نهایت، “حفظ و تداوم این وحدت” تحت سایه‌ی رهبری معصوم (امامت).

این کلام، تنها یک خطبهٔ تاریخی نیست؛ پیام روز ما است. جامعهٔ اسلامی امروز نیز برای نجات از شرک‌های مدرن، بی‌نظمی‌های اجتماعی و تفرقه‌های مذهبی و سیاسی، نیازمند بازگشت به همین سه اصل طلایی است: ایمان ناب، اطاعت از فرامین الهی و ولیّ خدا، و پیروی از امامت به عنوان تنها تضمین‌کنندهٔ وحدت راستین.

✍️صفیه گرجی 

وصیت آسمانی: راز تشییع پنهان حضرت فاطمه زهرا (س) به روایت تاریخ

امام حسین علیه السلام:《فَلَمّا حَضَرَتهَا الوَفاةُ وَصَّت أميرَ المُؤمِنينَ عليه‏السلام أن يَتَوَلّى أمرَها ويَدفِنَها لَيلاً ويُعَفِّيَ قَبرَها، فَتَوَلّى ذلِكَ أميرُ المُؤمِنينَ عليه‏السلام ودَفَنَها وعَفّى مَوضِعَ قَبرِها؛

وقتى زمان ارتحال فاطمه فرا رسيد، به اميرالمؤمنين عليه ‏السلام وصيت كرد كه او خود كارش را عهده ‏دار شود، و شبانه دفنش كند، و قبرش را صاف و بى‏ نشان سازد. اميرالمؤمنين عليه‏ السلام آن را خود به عهده گرفت، و او را دفن كرد و قبر فاطمه را صاف و بى‏ نشان ساخت.

الأمالي للمفيد : ص ٢٨١ ح ٧

حریم شخصی فرزند و همسر در اسلام: جواز ورود با هدف تربیتی

مقدمه در عصر فناوری و گسترش روزافزون فضای مجازی،مفهوم «حریم شخصی» در کانون توجهات حقوقی، اخلاقی و دینی قرار گرفته است. این پرسش به‌ویژه در محیط خانواده، که محل تربیت نسل و صیانت از ارزش‌هاست، از حساسیت فوق‌العاده‌ای برخوردار است. آیا به منظور جلوگیری از شکل‌گیری زمینه‌های فساد و انحراف، ورود به حریم شخصی همسر و فرزندان جایز است؟ این مقاله با رویکردی تحلیلی-اجتهادی و با استناد به منابع اسلامی، به تبیین این مسئله مهم می‌پردازد.

حریم شخصی از نگاه فقه و حقوق

حریم شخصی به محدوده‌ای از زندگی فرد اطلاق می‌شود که وی حق دارد دیگران را از دخالت و ورود به آن منع کند. در متون دینی، این مفهوم ذیل عناوینی همچون حرمت تجسس، نهی از عیب‌جویی، ممنوعیت استراق سمع و ورود بدون اذن به منازل مورد تأکید قرار گرفته است. این ادله، دلالت بر وجوب رعایت حریم مادی و معنوی افراد دارند و هرگونه نقض آن را، به حکم اولی، ناروا می‌دانند.

ادله شرعی حریم شخصی و استثناهای آن

مهم‌ترین دلایل شرعی که لزوم رعایت حریم شخصی را اثبات می‌کنند، عبارتند از:

· آیه نهی از تجسس: «وَلَا تَجَسَّسُوا…» (حجرات: 12)

· روایات نهی از تتبّع عورات مؤمنین

· ممنوعیت استراق سمع و نظر

· حرمت ورود به خانه بدون اذن

این ادله به صورت کلی، هرگونه دخالت در امور خصوصی دیگران را ممنوع می‌دانند. با این حال، فقه پویای اسلام در مواردی خاص، استثناهایی را برای این حکم کلی در نظر می‌گیرد.

موارد جواز ورود به حریم شخصی با هدف تربیتی

با وجود ادله محکم در حرمت ورود به حریم شخصی، در مواردی که هدف، صیانت فرد از گناه و انحراف باشد و این هدف منحصراً از طریق نظارت و کنترل میسر گردد، می‌توان به حریم شخصی وارد شد. این جواز، مبتنی بر چند دلیل است:

1. اطلاق ادله وجوب صیانت از خانواده: آیات و روایاتی مانند «قُوا أَنفُسَكُمْ وَأَهْلِيكُمْ نَارًا» (تحریم: 6) بر عهده گرفتن مسئولیت در قبال تربیت و حفظ خانواده از آتش دلالت دارند. این وظیفه در مواردی که خطر انحراف جدی است، می‌تواند توجیه‌کننده نظارت باشد.

2. روایات خاص: برخی روایات، مانند «موثقه زراره»، که در آن امام سجاد(ع) به نوعی تجسس برای آگاهی از عملکرد همسر خود اقدام می‌کنند، نشان می‌دهد که در موارد ضرورت و برای اصلاح، این اقدام جایز است.

3. تزاحم احکام: هنگامی که دو حکم شرعی با یکدیگر تزاحم پیدا می‌کنند (مانند وجوب صیانت در مقابل حرمت تجسس)، حاکم شرع یا ولیّ امر باید به اهم‌تر عمل کند. اگر خطر فساد و انحراف به حدی باشد که تنها راه جلوگیری از آن، نظارت باشد، این امر مجاز شمرده می‌شود.

جمع‌بندی و دیدگاه برگزیده

دیدگاه نهایی این مقاله که با استناد به منابع فقهی استخراج شده، آن است که ورود به حریم شخصی فرزند و همسر، در اصل حرام است و هیچ‌کس حق نقض این حریم را ندارد. با این حال، این حکم، استثنایی مهم دارد: هرگاه انجام وظیفه صیانت و بازداری همسر یا فرزند از گناه، منحصر به ورود به حریم شخصی آنان باشد، در این صورت و تنها در این صورت، این اقدام با رعایت شرایط و ضوابط، جایز خواهد بود.

این جواز، عمومی نیست و مشروط به وجود شرایطی از قبیل احتمال قوی انحراف، عدم وجود راه‌حل جایگزین و رعایت اصل حداقلی‌گرایی در نظارت است.

حریم شخصی،حق مسلم هر فرد است و رعایت آن ضامن سلامت روانی و اخلاقی جامعه است. با این حال، دین اسلام با در نظر گرفتن مصالح والای تربیتی و خانوادگی، در موارد ضرورت و برای پیشگیری از فسادهای بزرگ‌تر، راهکارهایی را پیش‌بینی کرده است. والدین و همسران باید همواره میان «احترام به حریم فردی» و «مسئولیت تربیتی» خود تعادل برقرار کنند و تنها در شرایط حاد و ضروری، به این مجوز شرعی عمل نمایند.