چرا در زیارت پشت به قبله میایستیم؟ رازی که باید بدانیم
26 آذر 1404 توسط صفيه گرجي
چرا در زیارت پشت به قبله میایستیم؟ رازی که باید بدانیم
شاید برایتان سؤال شده باشد که چرا در زیارت، رو به ضریح و پشت به قبله میایستیم؟ آیتالله محمدجواد ایازی پاسخ زیبایی میدهند: قبله، جهت خداوند است که نور محض است. امام نیز نور است، اما نور امام در مقابل نور خدا، همچون مهتاب در برابر خورشید است.
وقتی رو به قبله باشیم، نور خورشیدِ خدا چنان غالب است که نور مهتابِ امام دیده نمیشود. اما امام(ع) الگوی زمینی ماست. ما رو به او میایستیم تا در آیینه وجودش خود را ببینیم و عیوبمان را بشناسیم.
این ایستادن، نماد این است که در این حریم، امام(ع) محور سنجش و الگوگیری است. زیارت، زمان مقایسه و ارزیابی خود با معیارهای امامت است.
درسی برای ما: زیارت، فقط سلام و دعا خواندن نیست؛ بلکه آیینهای است که باید در آن خودمان را با همه کموبیزش ببینیم و برای اصلاح سال بعد برنامهریزی کنیم.