فرهنگی

سفر در دل زمان. قهرمان‌های ایران

موشن رئال، جمعیت رو به پیری

در این کلیپ به مشکلات پیر شدن جمعیت و عوارض کم شدن جمعیت اشاره می کند.

حتی به اندازه یک بندِ کفش!

📖آیه:

«تِلْكَ الدَّارُ الْآخِرَةُ نَجْعَلُهَا لِلَّذِينَ لاَ يُرِيدُونَ عُلُوّاً فِي الْأَرْضِ وَ لاَ فَسَاداً وَ الْعَاقِبَةُ لِلْمُتَّقِينَ» (قصص، ۸۳)

آن سرای [پرارزش] آخرت را برای کسانی قرار می دهیم که در زمین هیچ برتری و تسلّط و هیچ فسادی را نمی خواهند؛ و سرانجام [نیک] برای پرهیزکاران است. 

💡نکته:

🔅در قرآن داریم که «تِلْكَ الدَّارُ الْآخِرَةُ نَجْعَلُهَا لِلَّذِينَ لاَ يُرِيدُونَ عُلُوّاً فِي الْأَرْضِ وَ لاَ فَسَاداً وَ الْعَاقِبَةُ لِلْمُتَّقِينَ»(قصص، ۸۳) آیه صریح قرآن است.

⛔️کسانی عادت کرده اند و منش و اخلاقشان این‌ چنین است که همیشه خودشان را با دیگری مقایسه می کنند و می گویند ما باید یک سر و گردن از او بلندتر باشیم؛ یک قدم از او جلوتر باشیم و اگر جلوتر نباشند ناراحت می شوند. به این حالت «برتری طلبی» می گویند.

 🔸در روایتی از امیرالمومنین علی (علیه السلام) آمده است که «اگر کسی دلش بخواهد، بند کفشش بهتر از بند کفش دیگران باشد مشمول این آیه هست.» (تفسير الطبری، ج۱۱، ص۱۲۲)

🔻این اراده علو دارد. تو چه کار داری کفش خودت را بپوش! هر چه لازم داری برای کفشت تامین کن! بندی لازم دارد، هر چه لازم دارد تهیه کن! چه کار داری دیگری چه می پوشد؟! 

🛑اینکه آدم همیشه خودش را با دیگری مقایسه کند و بگوید من باید از او بهتر باشم، خوی بدی است. طبعا این برتری طلبی در امور دنیایی است که در نتیجه سعادت آخرت را هم از آدم سلب می کند. 

🔰اگر انسان بخواهد به مقام عالیه برسد. آن مراتب عالیه‎ای که محبتِ خالص برای خدا است…این مقامات بالا با برتری طلبی نمی سازد. این خوی بچه گانه با محبت خدا و مقام قرب الهی نمی سازد. 

باید خاکی شد. باید پایین آمد. آدم باید نگاهش به خودش باشد و ببینید خدا چه دوست دارد؟ من از دیگران بهترم یا بدتر؟! بالاترم یا پایین‎تر؟! جلوترم یا عقب‎تر؟! 

❓این ها چه تاثیری در هدف من دارد؟

🔺️ برگرفته از سخنرانی مرحوم علامه مصباح یزدی، ۱۳۹۳/۰۴/۲۴

🛡️ امام علی(ع) و شجاعت در راه خدا

📖 در خطبه قاصعه، امام علی(ع) خودش را این‌گونه معرفی می‌کند:  

«مِنْ قَوْمٍ لَا يُؤْمِنُونَ بِزَعْزَعَةِ الْأَبْدَانِ، وَلَا بِخَوْرِ فِي الْأَعْمَالِ، وَلَا بِمَلَامَةِ فِي سَبِيلِ اللَّهِ»  

یعنی: «از قومی هستم که لرزش بدن‌ها، سستی در عمل، و ملامت در راه خدا، آنان را از پا نمی‌اندازد.»

🔥 این جمله، فقط یک توصیف نیست؛ یک مانیفست اخلاقی است.  

امام علی(ع) شجاعت را نه در میدان جنگ، بلکه در ایستادگی در برابر ملامت‌ها، فشارها، و وسوسه‌های اجتماعی تعریف می‌کند.

🔍 در دنیایی که ترس از قضاوت دیگران، بسیاری را از مسیر حق دور می‌کند، امام علی(ع) الگوی کسی است که «در راه خدا از هیچ سرزنشی نمی‌هراسد».

💡 این شجاعت، ریشه در ایمان دارد؛ ایمانی که بدن را نمی‌لرزاند، عمل را سست نمی‌کند، و زبان مردم را بی‌اثر می‌سازد.

 🌙✨ اهل بیت؛ چراغ‌های شب و روز

📖 امام علی(ع) در خطبه قاصعه، اهل بیت را این‌گونه توصیف می‌کند:  

 «عُمّارُ اللَّيْلِ وَ مَنارُ النَّهارِ»  

یعنی: شب را با عبادت زنده نگه می‌دارند، و روز را با هدایت روشن می‌سازند.

🔍 این تعبیر، فقط یک ستایش نیست؛ یک نقشه راه است.  

اهل بیت(ع) در شب، با راز و نیاز به خدا پیوند می‌زنند، و در روز، با رفتار و گفتارشان چراغ راه مردم‌اند.

💡 امام علی(ع) در این خطبه، اهل بیت را به عنوان الگوی کامل بندگی و رهبری معرفی می‌کند؛  

نه فقط عابدان شب، بلکه راهنمایان روز.

📌 این توصیف، ما را به تأمل دعوت می‌کند:  

آیا ما هم شب را با خدا می‌گذرانیم؟  

آیا روزمان برای دیگران روشنی دارد؟