فرهنگی

دلنوشته روز کودک. آسمان سوراخ سوراخ

امروز تقویم می‌گوید «روز تو» است. روز جهانی کودک.

برای  همه کودکان جهان که در آغوش گرم خانواده‌هاشان، آنها را می‌بوسی،جشنی گرفته‌اند. برای من چه گرفته‌اند؟ سهم من کودک غزه چیست؟

برای من، که آسمان، جای ستاره با ترکش‌های آتشین تزیین شده است.

برای من،که لالایی شب‌هایم، سوت، انفجار و آتش خمپاره‌هاست. برای من،که مهمانی صبحگاهیم، تقسیم یک تکه نان خشک با خواهرم هست، البته اگر بتوانیم گیر بیاوریم یا تا صبح زنده باشیم.

امروز روز من است؟

پس چرا هدیه‌ام،بوی خون باروت است؟

چرا بازی جدیدم، قایم موشک با مرگ است؟ و پیداکردن یه تکه نان؟

چرا خانه‌ام،تلی از خاک و خاطره‌های دفن شده است؟

می‌گویند «کودکی، فصل رویش است».

 در دل من بذر چه کاشته‌اند که تنها وحشت و اندوه می‌روید؟

شنیده‌اید، گویند«کودک، فرشته‌ای بی‌گناه است».  پس چرا بال‌های کوچکم،این چنین سنگین و زخمی است؟

امروز روز من است؛ اما برایم قصه‌ای از صلح و آتش بست نخوانده‌اند.

برایم نقاشی آسمان آبی نکشیده‌اند.

فقط به من یاد داده‌اند که چگونه بمباران سینه‌خیز بروم. آرزوهایم را قایق کنم و به رودخانهٔ اشک‌هایم بسپارم.

شاید روز جهانی کودک، فریادی است تا جهان، صدای گریهٔ ما را بشنود.

شاید یادآوری باشد. به جهانخوارن  که با نقشه‌های جنگ، خانهٔ مهر ما را ویران می‌کنند.

ما که چیزی نمی‌خواهیم. ما فقط می‌خواهیم، در خانه پدریمان باشیم. کودکی کنیم.

پس در «روز من»، برایم آرزوی صلح نکن. برایم تفنگ‌ها را خاموش کن. برایم  خانواده‌ام، آسمان را پس بده. همان خانواده‌ای که بیرحمانه کشته شدند. آسمان سوراخ سوراخی که هنوز،از لای زخم‌هایش، نوری برای امید می‌تابد.

#به_قلم_خودم

#صفیه_گرجی 

اگر این ۴ مرحله را تجربه می‌کنید، شما تنبل نیستید؛ در حال سقوطید!

تنبلی فقط به معنی دیر بلند شدن از خواب نیست!

😴 این یک چرخه مخرب و مرموز است که آرام آرام وجودتان را فرامی‌گیرد و شما را به سمت گناه می‌کشاند.🔄

امام حسن عسکری (ع) در کتاب “تحف العقول” چهار نشانه هشداردهنده برای افراد سست‌کردار بیان می‌کنند. (عَلاَمَةُاَلْكَسْلاَنِ فَأَرْبَعَةٌ) این‌ها حلقه‌های یک زنجیر هستند:

📍 مرحله ۱: سستی ➡️ کوتاهی «آن‌قدر کار را به تعویق می‌اندازی که از برنامه عقب می‌افتی!» (یَتَوَانَى حَتَّى یُفَرِّطَ)

📍 مرحله ۲: کوتاهی ➡️ نابودی «این کوتاهی آن‌قدر ادامه پیدا می‌کند که در نهایت،اصل کار و فرصت را به کلی از دست می‌دهی!» (یُفَرِّطُحَتَّى یُضَیِّعَ)

📍 مرحله ۳: نابودی ➡️ دل‌مردگی «وقتی همه چیز را از دست دادی،ناامیدی و بی‌حوصلگی تمام وجودت را فرامی‌گیرد.» (یُضَیِّعُحَتَّى یَضْجَرَ)

📍 مرحله ۴: دل‌مردگی ➡️ گناه «و این دل‌مردگی و ناامیدی،آخرین ایستگاه نیست؛ بلکه دری است به سوی گناه و خطا!» (یَضْجَرُحَتَّى یَأْثَمَ)

نکته نهایی: این روایت به ما هشدار می‌دهد که تنبلی یک ویژگی بی‌ضرر نیست. یک بیماری روحی است که اگر درمان نشود، عواقب جبران‌ناپذیری برای دنیا و آخرتمان دارد.

فریاد شادی کودک، شرط برکت خانه

خـانـه‌ى بـی‌بـركـت

 پیامبر‌اکرم (ﷺ): «بَيتٌ لا صِبيانَ فيهِ لا بَرَكَةَ فيهِ».

در خانه‌اى كه كودكان نباشند، بركت نيست. 

 📚 كنز العمّال : ح٤٤٤٢٥

تفسیر حدیث خـانـه‌ى بـی‌بـركـت با استناد به قرآن کریم

این حدیث گرانقدر در نگاهی عمیق‌تر، فراتر از یک توصیه ساده خانوادگی، به فلسفه وجودی و کارکردهای روانی-اجتماعی حضور کودک در کانون خانواده می‌پردازد.

۱. کودک، نماد «زندگی» و «امید»

· تفسیر: خانه‌ای که در آن صدای کودکی نباشد، خانه‌ای «ساکت» و در معنا، «مرده» است. شادمانی، تحرک، شور و کنجکاوی کودک است که به خانه روح و جان می‌دمد. کودک با وجودش، به خانواده «انگیزه» و «چشمانداز آینده» می‌بخشد. پدر و مادر برای او تلاش می‌کنند، آرزو می‌پرورانند و برای تأمین آینده‌اش میکوشند. این امیدواری و حرکت، خود بزرگ‌ترین مصداق برکت است.

· پشتوانه قرآنی: قرآن کریم در توصیف نعمت‌های الهی، فرزندان را «زینت زندگی دنیا» معرفی می‌کند:

  «الْمَالُ وَالْبَنُونَ زِينَةُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا» (سوره کهف، آیه ۴۶)

  · «مال و فرزندان، زینت زندگی دنیا هستند.»

  · نکته: زینت بودن، فراتر از یک وجود فیزیکی است. کودک به زندگی معنا و زیبایی می‌بخشد و این همان برکت است.

۲. کودک، منبع «لطف» و «رحمت» الهی

· تفسیر: برکت، تنها به معنای افزایش مادی نیست. برکت، «ثبات نعمت»، «خیریت در آن» و «حضور رحمت الهی» است. حضور کودک، محبت را در خانه جاری می‌سازد، دل‌های پدر و مادر را نرم می‌کند و فضایی از گذشت و فداکاری ایجاد می‌نماید. این فضایل اخلاقی، جاذبه رحمت الهی هستند.

· پشتوانه قرآنی: در داستان حضرت ابراهیم (ع)، وقتی فرشتگان به ایشان مژده فرزند می‌دهند، همسرش ساره تعجب می‌کند:

  «قَالَتْ يَا وَيْلَتَىٰ أَأَلِدُ وَأَنَا عَجُوزٌ وَهَٰذَا بَعْلِي شَيْخًا إِنَّ هَٰذَا لَشَيْءٌ عَجِيبٌ. قَالُوا أَتَعْجَبِينَ مِنْ أَمْرِ اللَّهِ رَحْمَتُ اللَّهِ وَبَرَكَاتُهُ عَلَيْكُمْ أَهْلَ الْبَيْتِ» (سوره هود، آیات ۷۲-۷۳)

  · «[ساره] گفت: “ای وای! آیا من فرزند می‌آورم با اینکه پیرزنم و این شوهرم نیز پیرمردی است؟ به راستی این چیز شگفت‌انگیزی است.” [فرشتگان] گفتند: “آیا از فرمان خدا تعجب می‌کنی؟ رحمت خدا و برکت‌هایش بر شما خاندان [باد].»

  · نکته: فرشتگان، تولد فرزند (اسحاق) را مستقیماً به «رحمت خدا» و «برکاتش» بر خانواده ابراهیم (ع) مرتبط دانستند.

۳. هشدار درباره «سبک زندگی مدرن»

· تفسیر: این حدیث در عصر امروز، هشداری جدی است. در سبک زندگی مدرن که بر محور «فردیت» و «راحتی شخصی» می‌چرخد، داشتن فرزند گاهی به عنوان «مزاحم» یا «بار هزینه» دیده می‌شود. پیامبر (ص) به ما یادآوری می‌کنند که این نگاه، نگاهی کوتاه‌مدت و مادی است. چه بسیار خانه‌های مجلل و ثروتمندی که به دلیل نداشتن فرزند، از شادی و برکت خالی‌اند و چه بسیاری خانه‌های ساده که با قهقهه کودکان، پر از نور و برکت شده‌اند.

· پشتوانه قرآنی: قرآن کریم در جایی دیگر می‌فرماید:

  «نَحْنُ نَرْزُقُكُمْ وَإِيَّاهُمْ» (سوره انعام، آیه ۱۵۱)

  · «ما شما و آنان [=فرزندانتان] را روزی می‌دهیم.»

  · نکته: این آیه، نگرانی از روزی فرزند را بی‌مورد می‌داند. خداوند قادر است برکت روزی را به همراه فرزند عطا کند.

جمع‌بندی نهایی تفسیر حدیث بیت لا صبیان فیه لا برکة فیه

کلام پیامبر (ص) تنها یک توصیه اخلاقی نیست؛ یک قانون تربیتی و اجتماعی است. کودکان، تنها مصرف‌کننده نیستند؛ آنان سرمایه‌های انسانی، منبع عاطفه و مجرای برکت الهی هستند. آنان به زندگی معنا می‌بخشند، صفا ایجاد می‌کنند و جامعه را از پیری و نابودی نجات می‌دهند.

نکته مهم: این حدیث به معنای نفی مشکلات و سختی‌های تربیت فرزند نیست، بلکه به این معناست که خیر و برکت ناشی از حضور آنان، به مراتب بر دشواری‌هایش می‌چربد.

همچنین این روایت، هرگز قصد بی‌احترامی به خانواده‌های بی‌فرزند را ندارد، بلکه حکم یک اصل کلی و آرمانی را دارد که جامعه اسلامی باید به سمت آن حرکت کند. در روز جهانی کودک، این حدیث به ما یادآوری می‌کند که باید برای کودکانمان، «خانه‌هایی پربرکت» بسازیم، نه فقط خانه‌هایی پر از وسایل.

 سه حقیقت که زندگیتان را متحول میکند: دستورالعمل انسانسازی از علامه حسن زاده آملی

دستورالعمل انسان ساز💥

به این سه حقیقت فکر کنیم:

۱. اینکه خداوند بدون شک تمام اعمالمان را می‌بیند: ✨ان الله بما تعملون بصیر.»

۲. اینکه همیشه فرشتگانی مجاورمان هستند که ثبت و ضبط می‌کنند ریز و درشت و خوب و بدمان را: ✨رسلنا لدیهم یکتبون.»

۳. اینکه اصلاً از کجا معلوم شاید بیخ گوشمان نشسته باشد جناب عزرائیل و صادر شده باشد دستور ✨رفتنمان!: عسی ان یکون قد اقترب اجلهم. »

شرح بیانات امام علی در مورد خودشناسی از زبان حسن زاده

به معرفت ذات خودمان به ماوراى طبيعت معرفت يافته‏ايم و راه بدان پيدا كرده‏ايم اگر تجرد نفس ناطقه ثابت نشود تجرد عقول مجرده و نفوس مدبره از كجا ثابت مى‌شود.

‏و به بيان مبين حضرت امير المؤمنين على عليه السلام:من جهل نفسه كان بغيره أجهل و به بيان شريف ديگرش: من عرف نفسه فهو لغيره أعرف. و به بيان ديگرش: من عرف نفسه فقد عرف ربه.

و لكن توجه داشته باش تا از تنزيه تشبيه پيش نيايد فافهم. 

📔هزار و یک نکته