ویرایش جدید کتاب “رو به پایان” بیانات حضرت آیتاللهالعظمی خامنهای(مدّظلّهالعالی) دربارهی صهیونیسم(تا پایان جنگ ۱۲ روزه) منتشر شد.
🍃🍃 امام حسن عسکری (ع)
همانا
۱. #بخشندگى را اندازه اى است كه اگر از آن فراتر رود #اسراف است
۲. #دورانديشى را اندازه اى است كه چون از آن تجاوز شود #بزدلى است
۳. #صرفه_جويى را حدّى است كه اگر از آن فراتر رود #بخل است
۴. #شجاعت را نيز اندازه اى است كه فراتر از آن #تهوّر_و_بی_باكى است.
امام حسن عسکری (ع) در این حدیث، چهار صفت برجسته اخلاقی را معرفی میکنند که هر یک در صورت خروج از حد اعتدال، به رذیلت اخلاقی تبدیل میشوند. این آموزه، نقطه تعادل در سیرۀ اخلاقی یک مؤمن را نشان میدهد:
· بخشندگی فضیلت است، اما پس از آن اسراف آغاز میشود.
· دوراندیشی فضیلت است، اما پس از آن بزدلی شروع میشود.
· صرفهجویی فضیلت است، اما پس از آن بخل قرار دارد.
· شجاعت فضیلت است، اما پس از آن تهور (بیباکی و اقدام) آغاز میگردد.
پیام اصلی: دینداری، عین خردورزی و رعایت حدّ وسط در تمامی امور است.
✏️ حضرت آیتالله خامنهای: حافظ بدون شک، درخشانترین ستارۀ فرهنگ فارسی است. در طول چندین قرن شعر فارسی، هیچ شاعری را نداریم که به قدر حافظ، در اعماق و زوایای جامعۀ ما و ذهن و دل ملت ما نفوذ کرده و حضور داشته باشد. حافظ شاعرِ همۀ قرنها و همۀ قشرها است. ۱۳۶۷/۰۸/۲۸
1. برتری بیچون و چرا: حافظ به عنوان “درخشانترین ستاره فرهنگ فارسی” معرفی میشود. این تعبیر، او را در اوج و بیرقیب نشان میدهد.
2. نفوذ عمیق و همهجانبه: کلیدیترین مفهوم، “نفوذ در اعماق و زوایای جامعه و دل ملت” است. این یعنی تأثیر حافظ فراتر از کتاب و ادبیات است و به روان جمعی، باورها، آیینها (مانند تفأل) و حتی زبان روزمره مردم رسوخ کرده است.
3. فراقومی و فرازمانی: عبارت “شاعر همه قرنها و همه قشرها” نشان میدهد که مرز و محدودیتی برای مخاطبان حافظ وجود ندارد. او متعلق به هر دوره تاریخی و هر گروه اجتماعی (از روشنفکر تا عامه مردم) است.
حافظ، این غزلسرای نامی ایران، چنان جایگاه رفیعی در قلب ما ایرانیان دارد که نه تنها با شعرش، بلکه با روزی که به نامش ثبت شده، جاودانه است. اما آیا تا به حال فکر کردهاید که چرا ۲۰ مهر را به عنوان روز بزرگداشت حافظ انتخاب کردهاند؟
1. دیوان حافظ، سرشار از مهر و دوستی: به گفته استاد یاحقی، اگر دیوان حافظ را ورق بزنید، کلامش آکنده از “مهر"، “دوستی” و “محبت” است. “مهر” در اینجا تنها یک واژه نیست، بلکه مفهومی است که بر تمامی اشعار حافظ سایه افکنده است. خود استاد یاحقی نیز بر این موضوع تأکید کرده که معنای “مهر” در دیوان حافظ بسیار گسترده است و جای مطالعه و تأمل فراوان دارد.
2. شأن بیست حافظ: دلیل دوم، منحصربهفرد و زیباست. جایگاه حافظ در میان شاعران ایران و جهان چنان بالا است که گویی “نمره” او بیست است! پس چه روزی مناسبتر از “بیست” ماه “مهر” برای بزرگداشت این استاد بیهمتا؟
نکته جالب دیگر، پیوند معنوی بین حافظ و فردوسی است. وجود روز بزرگداشت فردوسی در مشهد (۲۵ اردیبهشت)، به نوعی برکت گرفته از حافظ است. البته این رابطه دوطرفه است؛ چرا که حافظ خود نیز از برکات شاهنامه فردوسی بهره برده و در زمانه خود، ادامهدهنده راه و “برادر فرهنگی” فردوسی محسوب میشده است.
خواندن اشعار حافظ،تنها ورق زدن یک کتاب کهن نیست؛ گفتگو با عشق، خرد و زیبایی است. روز حافظ، بهانهای است برای دوباره باز کردن دیوانش و غرق شدن در اقیانوس بیکران مهر او.
20 مهر 1350 با قرائت خطابه محمدرضا پهلوی در برابر مقبره کوروش هخامنشی در پاسارگاد، جشنهای 2500ساله شاهنشاهی آغاز شد. جشنهای 2500ساله شاهنشاهی که با هدف بزرگداشت 25 قرن حکومت پادشاهی در ایران ترتیب یافت بیش از سیصد میلیون دلار هزینه دربر داشت. این درحالی بود که متجاوز از نیمی از جمعیت کشور در روستاها و حومه شهرهای بزرگ در فقر و فلاکت زندگی میکردند.
هدف اصلی شاه از برپایی اینگونه جشن ها، بزرگ جلوه دادن عظمت دستگاه شاهی و شخص خود بود تا در لابلای زرق وبرق اشیاء گرانقیمت و کم نظیری که دستور تهیه آنها با قیمتهای گزاف از جیب ملت ایران داده میشد، چهره سست اراده، مردد و ضعیف خود را پنهان سازد.
در این مورد در کتاب آخرین سفر شاه چنین میخوانیم: جشن های 2500 ساله در تخت جمشید نمایشی از رؤیاها و بلندپروازیهای شاه بود… در مورد شخص شاه در رابطه با جشن 2500 ساله، ره آورد جشنهای تخت جمشید جدایی کامل او از واقعیات بود. او بیش از پیش دچار اشتغال فکری درباره سلطنت خودش و اهمیت جانشینی مستقیم خود بر اریکه کورش گردید.
«جیمزبیل» در کتاب عقاب و شیر مینویسد: «محمدرضا شاه پهلوی با این جشن های 2500 ساله، دوره جدیدی را در پادشاهی خود آغاز کرد، دوره جنون انجام کارهای بزرگ، بسیاری از معروف ترین و مقتدرترین چهرههای جهان در تخت جمشید برای ستایش کشور شاه و بلکه مهمتر، برای ستودن خود او، به این محل آمده بودند…
و شاه احساس رضایت و خرسندی میکرد که میهمانان در مورد این که چه کسی مجللترین اقامتگاه را گرفته، چه کسی محترمترین مکان را در میزهای ضیافت داشته و چه کسی از هلیکوپتر به جای سفر با لیموزینهای مرسدس استفاده کرده با هم دعوا میکردند.
محمد رضاشاه پهلوی طی سخنانی که در 20/7/1350 در پاسارگاد خطاب به کوروش سرسلسله پادشاهی هخامنشی ایراد کرد در این مورد چنین گفت: «در این بیست وپنج قرن، کشور تو و کشور من، شاهد سهمگینترین حوادثی شد که در تاریخ جهان برای ملتی روی داده است. …
اکنون ما در اینجا آمدهایم تا به سربلندی تو بگوییم که پس ازگذشت بیست و پنج قرن، امروز نیز مانند دوران پرافتخار تو پرچم شاهنشاهی ایران پیروزمندانه در اهتزاز است…» او با این سخنان میخواست دلیلی بر موجودیت خویش اقامه کند وبا ارائه تنها یک مدل ثابت و طولانی برای شکل حکومت در ایران، همواره در اذهان عمومی این نکته را جا بیاندازد که حکومت در ایران مساوی با شاهنشاهی است.
با فاصله گرفتن شاه از مردم، این حقیقت مشخصتر شد که اقدامات اصلاحطلبانه وی همچون انقلاب به اصطلاح سفید تنها اقداماتی ظاهری و عوامفریبانه است که ناشیانه از سوی اربابان شاه طراحی و دیکته شده است.
اکثر کارشناسان و رسانههای خبری دنیا و حتی حامیان محمدرضا، هزینه این جشن را گزاف و چیزی حدود300 میلیون دلار برآورد کردند، این مبلغ در کشوری که درآمد سرانه آن اگرچه رو به افزایش داشت، ولی از سالی 500 دلار تجاوز نمیکرد، بسیار گزاف به شمار میرفت.
امام خمینی (ره) که هنگام برگزاری جشنهای 2500 ساله، در تبعید عراق بودند، طی سخنرانیها و پیامهایی، این جشنها و اسرافکاریهای دولتی را مورد انتقاد قرار دادند. امام در مواضع خود، نکات زیر را یادآور شدند: ـ چرا کارشناسان اسرائیلی برای این تشریفات دعوت شدهاند؟
ـ شاهنشاهی ایران از اول که زائیده شده تا حالا روی تاریخ را سیاه کرده است. ـ برملت است که با جشنهای دوهزار و پانصد ساله مبارزه منفی کند. ـ به حکومت ایران بگویید که آقا از این جشن دست بردارید.