فرهنگی

هنر زندگی در طوفان و آرامش؛ تحلیل حکمت دنیاشناسی امام علی (ع)

امام علی(علیه السلام): “دُنْیا یَوْمَانِ:یَوْمٌ لَکَ وَ یَوْمٌ عَلَیْکَ، فَإِذَا کَانَ لَکَ فَلَا تَبْطَرْ وَ إِذَا کَانَ عَلَیْکَ فَاصْبِرْ” «دنیا دو روز است:روزی به سود تو و روزی به زیان تو. هرگاه به سود تو بود، سرکشی مکن و وقتی به زیان تو بود، شکیبایی پیشه کن.» (غرر الحکم،حدیث ۱۹۱۷)

تفسیر و تحلیل حکمت از امام علی (ع) 

این حکمت  از امام علی (ع) نگاهی واقع‌بینانه و عملی به فراز و نشیب‌های زندگی ارائه می‌دهد:

۱. واقع‌بینی در زندگی

· طبیعت دنیا: امام (ع) به درستی اشاره می‌کنند که دنیا ذاتاً در حال تغییر است

· دوری از خیال‌پردازی: این نگاه مانع از غافلگیری در برابر مشکلات می‌شود

· آمادگی ذهنی: پذیرش این حقیقت، انسان را برای همه شرایط زندگی آماده می‌کند

۲. مدیریت روزهای خوش (یَوْمٌ لَکَ) “فَلَا تَبْطَرْ” - سرکشی نکن:

· منشأ نعمت را فراموش نکن: موفقیت‌ها را به خود نسبت نده

· غرور و تکبر نداشته باش: ثروت و قدرت، آزمایش الهی هستند

· نعمت را پایدار کن: با شکرگزاری و فروتنی، نعمت را تثبیت کن

۳. مدیریت روزهای سخت (یَوْمٌ عَلَیْکَ) “فَاصْبِرْ” - شکیبایی کن:

· صبر فعال: صبر به معنای تسلیم شدن نیست، بلکه به معنای استقامت است

· عبادت در سختی: صبر در برابر مشکلات، خود عبادتی بزرگ است

· پشت سر گذاشتن بحران: هیچ سختی همیشگی نیست 

۴. روان‌شناسی این حکمت در زندگی امروز

· مدیریت احساسات: کنترل شادی افراطی در موفقیت و یأس در شکست

· تعادل رفتاری: حفظ ثبات شخصیتی در همه شرایط

· خودشناسی: شناخت ظرفیت‌های خود در مواجهه با چالش‌ها

۵. پیوند با مفاهیم قرآنی

· “لِکَیْلَا تَأْسَوْا عَلَى مَا فَاتَکُمْ وَلَا تَفْرَحُوا بِمَا آتَاکُمْ” (تا بر آنچه از دست شما رفته اندوهگین نشوید و به آنچه به شما داده است شادمانی نکنید)- سوره حدید، آیه ۲۳

نتیجه‌گیری: امام علی(ع) در این جمله کوتاه، یک سبک زندگی حکیمانه آموزش می‌دهند:

· در موفقیت، متعالی باش

· در شکست، استوار باش

· در همه حال، بنده باش

این نگاه، انسان را از اسارت شرایط رها کرده و به او می‌آموزد که چگونه در طوفان‌های زندگی، قایقران ماهری برای کشتی وجود خود باشد.

سخنرانی افشاگرانه امام خمینی علیه کاپیتولاسیون در ۴ آبان ۱۳۴۳؛ فریاد استقلال ملت ایران

سخنرانی افشاگرانه امام خمینی درباره امتیاز کاپیتولاسیون

4 آبان 1343

امام که از حضور مستشاران نظامى و امنیتى امریکایى، انگلیسى و اسرائیلى و عملکرد زیانبار و اسارت آور آنها در کشور آگاهى داشت، چند روز پس از تصویب لایحه کاپیتولاسیون براى نظامیان امریکایى در مجلس شوراى ملى (21 مهر 1343) از ماجرا اطلاع یافت و با مطالعه متن صورت مذاکرات مجلس، به جزئیات آن آگاه شد.

ایشان بلافاصله مراجع و علماى قم را به تشکیل جلسه هفتگى فرا خواند و با ارسال تلگرام و پیک هایى علماى سایر شهرها را در جریان امر قرار داد. سپس اعلام داشت که در روز 20 جمادى الثانى (برابر با 4 آبان) در منزل خود سخنرانى خواهد کرد.

رژیم که از تصمیم امام اطلاع یافت، پیکى به قم فرستاد تا با امام دیدار کرده و ایشان را از تصمیم خود منصرف سازد، ولى امام حاضر به دیدار وى نشد و به ناچار او با فرزند امام (حاج آقا مصطفى) دیدار کرد و با زبان نصیحت و تهدید اظهار داشت: «…آمریکا به منظور کسب وجهه در میان مردم ایران با تمام قدرت فعالیت مى کند و پول مى ریزد و از نظر قدرت در موقعیتى است که هرگونه حمله به آن به مراتب خطرناکتر از حمله به شخص اول مملکت است! آیت الله خمینى اگر این روزها بنا دارند نطقى ایراد کنند باید خیلى مواظب باشند که به دولت امریکا برخوردى نداشته باشد که خیلى خطرناک است و با عکس العمل تند و شدید آنان مواجه خواهد شد.

دیگر هرچه بگویند - حتى حمله به شخص شاه - چندان مهم نیست!» امام بدون توجه به این تهدیدها اعلام کرد که در 20 جمادى الثانى، روز میلاد حضرت زهرا (س)، که برابر با 4 آبان ماه بود سخنرانى خواهد کرد.

صبح آن روز امام خمینى در حالى که بسیار بر افروخته و خشمگین به نظر مى رسید در حضور هزاران نفر از مردم قم وتهران که از ساعاتى پیش در منزل و کوچه هاى اطراف منزل امام اجتماع کرده بودند بیانات تاریخى خود را ایراد کرد. امام سخنان خود را پس از نام خدا با آیه استرجاع (انا لله و انا الیه راجعون) شروع نمود که نشان دهنده مصیبت بزرگى بود که بر اسلام و مسلمین وارد آمده است.

همچنین تاثر قلبى خود را از این مصیبت ابراز داشت و اعلام عزاى عمومى کرد: ایران دیگرعید ندارد، عید ایران را عزا کردند…و چراغانى کردند، عزا کردند و دسته جمعى رقصیدند…استقلال ما را فروختند، باز هم چراغانى کردند، پایکوبى کردند.

اگر من به جاى اینها بودم این چراغانى ها را منع مى کردم. مى گفتم بیرق سیاه بالاى بازارها و…خانه ها بزنند، چادر سیاه بالا ببرند! سخنان تکان دهنده، تاثر انگیز و مقطع امام، هر بار با فریاد شیون و زارى مردم حاضر همراه مى شد.

پس از این مقدمه، امام ضمن شرح لایحه کاپیتولاسیون که در مجلس به تصویب رسید نتایج سیاسى - اجتماعى آن را با ذکر مثال هایى خاطر نشان ساخت: اگر یک خادم امریکایى یا یک آشپز امریکایى مرجع تقلید شما را در وسط بازار ترور کند، زیر پاى خود منکوب کند، پلیس ایران حق ندارد جلوى او را بگیرد! دادگاه هاى ایران حق محاکمه ندارند!

…باید پرونده به امریکا برود و در آنجا ارباب ها تکلیف را معین کنند…دولت [ایران] با کمال وقاحت از این امر ننگین طرفدارى کرد.ملت ایران را از سگ هاى امریکایى پست تر کردند! ..چرا! براى اینکه مى خواستند وام بگیرند امریکا خواست که این کار انجام شود.

امام خمینی، مجلس و دولت را که «ربطى به ملت ندارند» عامل این ننگ و فضاحت دانست و تاکید کرد که اگر روحانیون در مجلس بودند اجازه نمى دادند امریکا، انگلیس و اسرائیل بر سرنوشت کشور مسلط شوند و عمال خود را بر ملت تحمیل نمایند و یک دست نشانده امریکایى (نخست وزیر)، چنین غلطى بکند.

سپس متواضعانه نسبت به خطر این قانون ننگین به ارتش، سیاسیون، بازرگانان، مراجع، علما و فضلا اعلام خطر کرد و با اشاره به حضور نظامیان امریکایى در ایران، خطاب به شاه فرمود: نظامى هاى امریکا و مستشاران نظامى امریکا براى شما چه نفعى دارند؟ اگر این مملکت در اشغال امریکاست، پس چرا اینقدر عربده مى کشى؟ چرا اینقدر دم از ترقى مى زنى؟ اگر این مستشاران نوکر شما هستند، چرا از ارباب ها بالاترشان مى برید؟ اگر نوکرند با آنان مثل سایر نوکرها عمل کنید.

پس از آن با شرح فلاکت و بدبختى مردم و قروض خارجى دولت و به دنبال آن وابستگى روز افزون کشور به امریکا، فریاد برآورد که «والله گناهکار است کسى که داد نزند، والله مرتکب گناه کبیره است کسى که فریاد نزند» ، و به دنبال آن از علماى قم، نجف، ملت هاى مسلمان، رهبران اسلامى و رؤساى جمهور کشورهاى اسلامى استمداد کرد که به داد ملت مظلوم ایران برسند، همچنین همه قدرت هاى غربى و شرقى و در راس آنها آمریکا را که مؤید رژیم شاه بودند، به شدت محکوم نمود.

آمریکا از انگلیس بدتر، انگلیس از آمریکا بدتر، شوروى از هر دو بدتر، همه از هم بدتر و همه از هم پلیدترند، لیکن امروز سر و کار ما با امریکاست.رئیس جمهور امریکا…این معنا را بداند که امروز در پیش ملت ما از منفورترین افراد بشر است که چنین ظلمى به ملت اسلامى کرده است…امروز تمام گرفتارى ما از امریکاست، تمام گرفتارى ما از اسرائیل است، اسرائیل هم از امریکاست، این وکلا هم از امریکا هستند، این وزرا هم از امریکا هستند، همه دست نشانده امریکا هستند.

اگر نیستند چرا در مقابل آن نمى ایستند داد بزنند؟ امام بار دیگر تاکید نمود که نمایندگان مجلسین، نمایندگان واقعى نبوده و نیستند و اگر فرضا هم بودند به دلیل تایید و یا سکوت در مقابل این تصویب نامه از نمایندگى مردم ساقط شده اند.در پایان خطاب به حاضران در مجلس و علما و روحانیون فرمود، موظفید مردم را آگاه نمایید و به نمایندگان مجلس فریاد اعتراض برآورید.سخنرانى با دعاى امام و آمین پرشور مردم به پایان رسید.

پس از این سخنرانى، امام اعلامیه اى منتشر کرد و اقدام ننگین و اسارت بار دولت و مجلس را پیرامون تصویب لایحه کاپیتولاسیون افشا و محکوم نمود و آن را «سند بردگى ملت ایران » و «اقرار به مستعمره بودن ایران » و «ننگین ترین و موهن ترین تصویب نامه غلط دولت هاى بى حیثیت » نامید و نوشت: اکنون من اعلام مى کنم که این راى ننگین مجلسین، مخالف اسلام و قرآن است و قانونیت ندارد.

مخالف راى ملت مسلمان است. وکلاى مجلسین وکیل ملت نیستند، وکلاى سرنیزه هستند.راى آنها در برابر ملت و اسلام و قرآن هیچ ارزشى ندارد و اگر اجنبى ها بخواهند از این راى کثیف سوء استفاده کننده تکلیف ملت تعیین خواهد شد.

امام بار دیگر امریکا را عامل اصلى همه گرفتاریهاى مردم ایران و مسلمانان جهان معرفى کرد که به اسرائیل کمک کرده تا اعراب مسلمان فلسطین را آواره کند و دولت و مجلس ایران را تسلیم خود کرده و روحانیت را به حبس و زجر و اهانت کشیده و غبار ورشکستگى و فقر را به رخسار بازرگانان و زارعان نشانده و اصلاحات شاهانه، بازار سیاه براى امریکا و اسرائیل درست کرده است…

سپس به مردم توصیه و تاکید نمود: …بر ملت ایران است که این زنجیرها را پاره کنند، بر ارتش ایران است که اجازه ندهند چنین کارهاى ننگینى در ایران واقع شود… این دولت را ساقط کنند، وکلایى که به این امر مفتضح راى دادند از مجلس بیرون کنند…بر فضلا ومدرسین حوزه هاى علمیه است که از علمای اعلام بخواهند که این سکوت را بشکنند…

بر جوانان دانشگاهی است که با حرارت با این طرح مفتضح مخالفت کنند… بر دانشجویان ایرانی ممالک خارجه است که در این امر حیاتی که آبروی مذهب و ملت را در خطر انداخته ساکت ننشینند. سخنرانى و اعلامیه امام بازتاب هاى متفاوتى داشت از یک سو برخى از وعاظ در منابر، مصوبه اخیر مجلسین را شرح داده و عواقب اسارت بار آنرا متذکر شدند، که ساواک نیز بلافاصله دستور جلوگیرى و تعقیب آنان را داد.

اقدام شدید امام از سوى رژیم شاه بدون پاسخ نماند.پس از چند روز مطالعه، به دستور مستقیم امریکا قرار شد که امام از ایران تبعید شود. لذا در نیمه شب 13 آبان ماه 1343، صدها کماندو منزل امام را در قم محاصره کرده و به دور از چشم مردم، سراسیمه به منزل وارد شدند و ایشان را دستگیر نمودند.

امام را از در منزل تا سر خیابان با ماشین فولکس واگن آوردند و سپس سوار ماشین شورلتى که از قبل آماده شده بود کردند. ماشین امام به همراه چند مامور محافظ به سرعت از میان صدها کماندو که میدان و خیابان نزدیک منزل امام را اشغال نموده بودند عبور کرد و ساعتى بعد به تهران رسید.

سپس ایشان را به فرودگاه مهرآباد آوردند و با هواپیماى بارى که از روز قبل به دستور شاه آماده شده بود. به همراه دو مامور امنیتى به تبعیدگاهش (ترکیه) فرستادند.

همان روز رادیو و مطبوعات کشور خبر دستگیرى و تبعید ایشان را در یک جمله به اطلاع مردم ایران رساندند: طبق اطلاع موثق و شواهد و دلایل کافى، چون رویه آقاى خمینى و تحریکات مشارالیه، علیه منافع ملت و امنیت و استقلال و تمامیت ارضى کشور تشخیص داده شد، لذا در تاریخ 13 آبان ماه 1343 از ایران تبعید گردید.

چطور از ازدواج پایدار خود مراقبت کنیم؟ رمز دوام عشق در زندگی زناشویی

💍 ازدواج؛ رابطه‌ای پایدار که نیاز به مراقبت دارد

ازدواج فقط شروع یک زندگی مشترک نیست، بلکه سفری مداوم برای ساختن، مراقبت و رشد دو نفر در کنار یکدیگر است. رابطه زناشویی پایدار مانند گیاهی لطیف است که اگر هر روز با محبت، احترام و درک متقابل آبیاری نشود، پژمرده می‌شود.

در این مسیر باید مراقب دل‌ها بود؛ مبادا شوخی‌های نسنجیده یا انتقادهای تند، احترامی را خدشه‌دار کند. همسر ما نزدیک‌ترین انسان زندگی‌مان است؛ پس گفتار و رفتارمان بیش از هرکس دیگر بر روح و احساس او اثر می‌گذارد.

محبت و احترام دو ستون اصلی هر ازدواج موفق‌اند. وقتی این دو ستون فرو بریزد و جای خود را به سرزنش، توهین یا بی‌توجهی بدهد، بازسازی رابطه بسیار دشوار می‌شود. دل‌های شکسته مانند چینی ترک‌خورده‌اند؛ حتی اگر بند بخورند، هرگز مثل روز اول نخواهند شد.

اگر رابطه‌تان پر از قهر و آشتی‌های مکرر است، یعنی موتور عشق نیاز به تعمیر دارد. درست مانند خودرویی که هر روز باید هلش داد تا روشن شود. پیش از رسیدن به نقطه بحران، از یک مشاور آگاه و متخصص کمک بگیرید تا مسیر زندگی دوباره گرم و روشن شود.

💬 نگذارید سرمای بی‌توجهی بر رابطه‌تان سایه بیندازد؛ از عشق و احترام، مراقبت کنید تا ازدواج‌تان همیشه زنده بماند.

جعبه سیاه زندگی زناشویی؛ چرا نباید مشکلات رابطه را با خانواده‌ها در میان بگذاریم؟

در زندگی مشترک، همه‌ی زوج‌ها روزهایی دارند که میانشان اختلاف، سوء‌تفاهم یا دلخوری پیش می‌آید. اما آنچه یک رابطه را نجات می‌دهد، «مدیریت درون خانه» است نه انتقال مشکلات به بیرون از آن. جعبه سیاه زندگی زناشویی را هرگز نباید نزد پدر و مادر یا خانواده‌ها باز کنیم، زیرا هیچ‌کس جز خود ما دو نفر از تمام زوایای رابطه‌مان آگاه نیست.

وقتی بدون اطلاع یا رضایت همسر، مسائل خصوصی را با خانواده‌ها در میان می‌گذاریم، در واقع حریم امن رابطه را می‌شکنیم. شاید نیت‌مان خیر و از سر دلسوزی باشد، اما اثرش ماندگار و تلخ است.

ما بعد از مدتی با گفت‌وگو و گذشت، با همسر خود آشتی می‌کنیم، اما خانواده‌ها همچنان در ذهنشان تصویری تاریک از زندگی ما دارند. آن‌ها فکر می‌کنند فرزندشان در رنج و بدبختی است، و این تصور نادرست باعث دلخوری و ناراحتی ماندگار در قلبشان می‌شود.

زندگی مشترک، مثل جعبه سیاه یک هواپیماست؛ همه‌چیز در آن ثبت می‌شود، اما باز کردنش فقط برای دو نفر مجاز است: زن و شوهر. اگر قرار است رابطه‌ای سالم، صمیمی و پایدار بسازیم، باید یاد بگیریم اختلاف‌ها را در خلوت و با احترام حل کنیم، نه در جمع خانواده‌ها یا دوستان.

💬 گاهی سکوت و درک، بهترین دفاع از عشق است. بیایید جعبه سیاه زندگی‌مان را فقط برای خودمان نگه داریم.

همسری زیرک باش؛ هنر مدیریت اختلافات زناشویی با احترام و هوشمندی

در زندگی مشترک، اختلاف نظر امری طبیعی و اجتناب‌ناپذیر است. اما نحوه برخورد با این اختلافات، تعیین‌کننده کیفیت رابطه و میزان صمیمیت زوجین است. یکی از نشانه‌های بلوغ عاطفی و هوش ارتباطی در زندگی زناشویی، توانایی مدیریت اختلافات بدون آسیب به احترام متقابل و تصویر اجتماعی رابطه است.

در هر رابطه‌ای، حتی عاشقانه‌ترین ازدواج‌ها، اختلاف سلیقه وجود دارد. اما همسری زیرک کسی است که می‌داند چه زمانی، کجا و چگونه باید اختلافات را مطرح کند. اگر با نظر همسرتان مخالف هستید، هرگز در جمع دوستان یا اقوام این اختلاف را علنی نکنید. این کار نه‌تنها باعث شرمندگی طرف مقابل می‌شود، بلکه ممکن است به تخریب اعتماد و صمیمیت بین شما منجر شود.

در جمع، با زیرکی و احترام، خود را هم‌نظر و متحد با همسرتان نشان دهید. این اتحاد ظاهری، نه از روی تظاهر، بلکه از روی درک اهمیت حفظ حرمت رابطه در برابر دیگران است. اختلافات باید در خلوت و با آرامش مطرح شوند، جایی که هر دو طرف بتوانند بدون فشار اجتماعی، احساسات و دلایل خود را بیان کنند.

روانشناسان خانواده توصیه می‌کنند که زوج‌ها برای حل تعارضات، از تکنیک‌هایی مانند گوش دادن فعال، بیان احساسات بدون سرزنش، و تمرکز بر راه‌حل مشترک استفاده کنند. این رویکرد نه‌تنها از بروز مشاجره جلوگیری می‌کند، بلکه باعث رشد رابطه و افزایش درک متقابل می‌شود.

در نهایت، همسری زیرک بودن یعنی ترکیب احترام، هوش هیجانی، و مهارت‌های ارتباطی برای ساختن رابطه‌ای پایدار، محترمانه و صمیمی.