فرهنگی

  • خانه 
  • تماس  
  • ورود 

۵ نصیحت شیطان به حضرت موسی (ع)؛ رازهایی که هر انسان موحدی باید بداند!

22 آذر 1404 توسط صفيه گرجي

۵ نصیحت شیطان به حضرت موسی (ع)؛ رازهایی که هر انسان موحدی باید بداند!

روزی موسی برای مناجات به کوه طور می رفت، شیطان هم به دنبالش روان بود، یکی از اعوان آن رجیم درگاه، به او گفت: مگر به اغوای موسی هم امید داری؟ گفت: پدرش را از بهشت راندم، امید است که بتوانم وی را نیز گمراه کنم!!

 

خود را به حضرت موسی رساند، موسی وی را با کلاهی هزار رنگ دید، از رنگ های کلاهش سؤال کرد، پاسخ داد: به این رنگ ها دل مردم را برده و آنان را می فریبم، ای موسی! برای تو هزار و پنج کلمه نصیحت دارم، گوش کن تا برایت بگویم که تو را در این مواعظ منفعت هست.

 

حضرت فرمودند: مرا به موعظه تو نیازی نیست، جبرئیل نازل شد و عرضه داشت:

 

پنج کلمه او را بشنو و از بقیه صرف نظر کن که در بقیه گفتارش اغوا دارد، موسی ایستاد و فرمود بگو.

 

شیطان گفت: پنج عمل است که خود من در آن پنج عمل متصدی فریب و اغوای مردمم و به اعوان و انصارم وانمی گذارم که از عهده آن برنیایند.

 

1- به وقت غضب خود را به اولاد آدم می رسانم که هیچ زمانی به اندازه وقت غضب تسلّط بر آنان ندارم، ممکن است به دو دقیقه غضب آنان را به قتل و یا گناهان دیگر بیندازم، پس در حال غضب خود را حفظ کن مبادا که به هلاکت افتی.

 

2- در خود عجب و خود پسندی راه مده؛ زیرا عجب و تکبر مرا به این تیره بختی نشاند، در حدی که رانده درگاه حق شدم و مورد لعن او و بندگانش قرار گرفتم.

 

3- با زن اجنبیه خلوت مکن که من تمام قدرتم را برای به عصیان کشیدن تو به کار می گیرم و کمتر کسی می تواند در خلوت خود را حفظ کند.

 

4- تا می توانی با خدای خویش عهد و نذری مبند که من تا جایی که قدرت دارم نمی گذارم کسی به عهدش پای بند باشد و مخالفت نذر علاوه بر این که عصیان کرده مورد غضب خدا هم هست.

 

5- چون قصد دادن صدقه کردی عجله کن ورنه تو را از فضیلت آن محروم خواهم کرد.

 

قصص الانبیاء، راوندى: 153، فصل 1، حدیث 163؛ بحار الأنوار: 13/ 350، باب 11، حدیث 39.

 نظر دهید »

آزمون بلاء؛ تشخیص ایمان راستین از دین زبانی (تحلیل رابطه دنیاطلبی و سستی ایمان در کلام امام حسین علیه‌السلام)

22 آذر 1404 توسط صفيه گرجي

آزمون بلاء؛ تشخیص ایمان راستین از دین زبانی (تحلیل رابطه دنیاطلبی و سستی ایمان در کلام امام حسین علیه‌السلام)

إنَّ النّاسَ عَبيدُ الدُّنيا، وَ الدّينُ لَعقٌ عَلى ألسِنَتِهِم يَحوطونَهُ ما دَرَّت مَعايِشُهُم، فَإِذا مُحِّصوا بِالبَلاءِ قَلَّ الدَّيّانونَ.

امام حسین علیه‌السلام فرمود: مردم بنده‌ی دنیایند و دین تنها بر زبان‌هایشان [چسبیده و سطحی] است؛ تا زمانی که زندگی‌شان بچرخد [و تأمین باشد]، از دین پشتیبانی می‌کنند؛ اما هنگامی که به وسیله‌ی بلا آزموده شوند، دینداران اندک می‌گردند.

منبع حدیث: تحف العقول، ص۲۴۵.

 

تفسیر حدیث 

 

این روایت تکان‌دهنده از امام حسین (علیه‌السلام) که در کتاب گران‌سنگ «تحف‌العقول» نقل شده، به تحلیل خطرناک‌ترین بیماری امت اسلامی، یعنی «نفاق عملی» و «عشق به دنیا» می‌پردازد. تفسیر این کلام بر محورهای زیر استوار است:

 

1. بردگی در برابر دنیا (عَبيدُ الدُّنيا): تعبیر تند و هشداردهنده «عَبيدُ الدُّنيا» بیانگر این است که محبت دنیا می‌تواند تا حد «عبودیت» و بندگی پیش رود. در این حالت، انسان نه تنها از دنیا بهره‌ای معقول می‌برد، بلکه خود را در چارچوب خواسته‌ها، لذت‌ها و امنیت‌های مادی زندانی می‌کند. این مفهوم در قرآن به صورت «أَرَأَيْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلَهَهُ هَوَاهُ» (فرقان: ۴۳) و در روایات متعددی از جمله فرمایش امیرالمؤمنین (ع) که دنیا را «معبودی در زمین» می‌خوانند که مردم را به گناه می‌کشاند، انعکاس یافته است.

2. دین سطحی و زبانی (الدّينُ لَعقٌ عَلى ألسِنَتِهِم): عبارت «لَعقٌ علی السنتهم» تصویری گویاست: دین مانند لکه‌ای سطحی بر زبان‌هاست، نه عمقی در قلب و نمودی در عمل. این، توصیف «مسلمانان اسمی» است که شهادتین را بر زبان جاری می‌کنند، ولی روح ایمان و التزام عملی به احکام و اخلاق دینی در زندگی آنان جریان ندارد. این حالت، مصداق روشن «إِذَا جَاءَكَ الْمُنَافِقُونَ قَالُوا نَشْهَدُ إِنَّكَ لَرَسُولُ اللَّهِ» (منافقون: ۱) و هشدار قرآن درباره کسانی است که «یقولون ما لیس فی قلوبهم» است.

3. شرطی بودن دفاع از دین (يَحوطونَهُ ما دَرَّت مَعايِشُهُم): در این بخش، امام (ع) به انگیزه‌ی بسیاری از مدافعان ظاهری دین اشاره می‌کنند: حمایت از دین تا زمانی ادامه دارد که «زندگی‌شان بچرخد» و منافع مادی و موقعیت اجتماعی آنان در خطر نیفتد. این، نشانه‌ی فقدان «ایمان حقیقی» است که بر پایه‌ی یقین و فداکاری استوار است. در مقابل، دفاع مؤمنان واقعی از دین، مانند دفاع یاران باوفای امام حسین (ع) در کربلا، مشروط به حفظ جان و مال نیست.

4. آزمون با بلاء و آشکار شدن حقیقت (فَإِذا مُحِّصوا بِالبَلاءِ قَلَّ الدَّيّانونَ): این بخش، کلید روایت است. «تبیین» و «آزمایش» به وسیله‌ی بلاء (مشکلات، فقر، تهدید، جنگ و…) چون کوره‌ای است که عیار ایمان را مشخص می‌کند. در این مرحله، بسیاری از «دینداران زبان‌باز» کنار می‌کشند و تنها گروه اندکی که ایمان در اعماق قلبشان ریشه دوانده، استوار می‌مانند. این مفهوم، عین تحقق آیه‌ی «الم * أَحَسِبَ النَّاسُ أَنْ يُتْرَكُوا أَنْ يَقُولُوا آمَنَّا وَهُمْ لَا يُفْتَنُونَ * وَلَقَدْ فَتَنَّا الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ» (عنکبوت: ۱-۳) است. تاریخ اسلام، به ویژه واقعه‌ی عاشورا، گواه روشن این حقیقت است: جمعیت انبوهی که خود را مسلمان می‌خواندند، در آزمایش سخت کربلا، تنها ۷۲ تن (و اندکی بیش از آن) بر ایمان و دفاع از امام حق پایدار ماندند.

 

خلاصه تفسیر: این حدیث، هشداری ژرف از امام حسین (ع) است که دنیاطلبی را بزرگ‌ترین مانع ایمان راستین معرفی می‌کند و نشان می‌دهد که بسیاری از مدعیان دینداری، تنها تا زمانی حامی دین هستند که منافع دنیویشان تأمین باشد. امتحان‌های الهی، وارستگی واقعی مؤمنان از غیرخدا را آشکار می‌سازد و تعداد ثابت‌قدم‌ان در راه حق را اندک می‌نماید.

 

 

 نظر دهید »

بی‌قراری فطری قلب تا وصال حق (تبیین مراحل سیر معنوی انسان در کلام معصوم علیه السلام)

22 آذر 1404 توسط صفيه گرجي

بی‌قراری فطری قلب تا وصال حق (تبیین مراحل سیر معنوی انسان در کلام معصوم علیه السلام)

 

 اِنَّالْقَلْبَ لَيَتَجَلْجَلُ فِى الْجَوْفِ يَطْلُبُ الحَقَّ فَاِذا اَصابَهُ اطْمَاَنَّ وَ قَرَّ.

 به راستی که دل در درون سینه بی‌قرار است و حق را می‌جوید و هنگامی که آن را بیابد،آرام و قرار می‌گیرد.

 

منبع حدیث: الکافی،شیخ کلینی، جلد ۲، صفحه ۴۲۱.

 

تفسیر حدیث 

 

 

1. فطرت جویای حق: تعبیر «يَطْلُبُ الحَقَّ» گواهی روشن بر آموزه «فطرت الهی» در انسان است. بر اساس بینش اسلامی، خداوند حقیقت‌جویى و خداطلبی را در نهاد آدمی قرار داده است. این همان مفهومی است که در آیه «فِطْرَتَ اللَّهِ الَّتِي فَطَرَ النَّاسَ عَلَيْهَا» (روم: ۳۰) آمده است. قلب انسان به طور ذاتی و پیش از هر تعلیم و تربیتی، در جستجوی حقیقت مطلق (الله و معارف توحیدی) بی‌قراری می‌کند.

2. قلب؛ مرکز ادراک حقیقت: در تعالیم اهل بیت (علیهم السلام)، «قلب» صرفاً عضو جسمانی یا مرکز عواطف نیست، بلکه محل پذیرش ایمان، عقل عمقی و درک معارف الهی است. امام صادق (ع) می‌فرمایند: «لِلْقَلْبِ أُذُنَانِ، وَ مِثْلُ ذَلِكَ الْعَقْلُ، فَإِذَا أَرَادَ اللَّهُ أَنْ يَهْدِيَ عَبْدًا فَتْحَ أُذُنَ قَلْبِهِ» (برای قلب دو گوش است و عقل نیز چنین است؛ هنگامی که خداوند بخواهد بنده‌ای را هدایت کند، گوش قلبش را می‌گشاید). بنابراین، بی‌قراری قلب، نشانه بیداری و حیات معنوی اوست.

3. ماهیت «حَق»: «الحق» در این روایت، مفهومی فراگیر دارد. در یک نگاه، منظور همان «الله» است که ذاتاً حق مطلق است؛ چنان که در قرآن می‌فرماید: «فَذَلِكُمُ اللَّهُ رَبُّكُمُ الْحَقُّ» (یونس: ۳۲). اما از منظر روایات شیعی، این «حق» تنها با شناخت و پذیرش «ولایت» تکمیل می‌شود. امام باقر (ع) می‌فرمایند: «بُنِيَ الْإِسْلَامُ عَلَى خَمْسَةِ أَشْيَاءَ: عَلَى الصَّلَاةِ وَ الزَّكَاةِ وَ الْحَجِّ وَ الصَّوْمِ وَ الْوَلَايَةِ» و سپس تأکید می‌کنند که «وَلَمْ يُنَادَ بِشَيْءٍ كَمَا نُودِيَ بِالْوَلَايَةِ» (اسلام بر پنج چیز بنا شده… و به چیزی مانند ولایت فراخوانده نشده‌اند). بنابراین، آرامش نهایی قلب، زمانی حاصل می‌شود که انسان به ولایت اهل بیت (علیهم السلام) - که تجلی‌گاه و باب حق تعالی هستند - اقتدا کند.

4. اطمینان و آرامش نهایی: نتیجه اصابت به حق، «اطمئنان» و «قرار» است. این واژه‌ها یادآور عالی‌ترین مراتب آرامش روحی و معنوی است که در قرآن به آن اشاره شده است: «الَّذِينَ آمَنُوا وَتَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُم بِذِكْرِ اللَّهِ ۗ أَلَا بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ» (رعد: ۲۸). این آرامش، فراتر از آرامش‌های مادی و زودگذر است و ریشه در وصل به سرچشمه حقیقت و رهایی از حیرت و تردید دارد. امام علی (ع) در توصیف متقین می‌فرمایند: «أَرْضَاهُمْ بِالْيَقِينِ، وَ أَسْكَنَهُمْ فِي الْعَزِيمَةِ» (خداوند آنان را به یقین خشنود کرد و در عزم استوار سکونت داد).

 

خلاصه تفسیر: این حدیث شریف، بیانگر این حقیقت است که انسان به حکم فطرت، همواره در جستجوی حقیقت مطلق است و تا زمانی که آن را در پرتو ایمان به خدا و پیروی از راه مستقیم (ولایت) نیابد، آرامش حقیقی نخواهد یافت. بی‌قراری روح آدمی، نشانه نیاز ذاتی او به معارف الهی است و سکون و اطمینان قلب، پاداش شناخت و تسلیم در برابر حق است.

 

 

 نظر دهید »

قرآن؛ امام زنده و ماندگار (تبیین معیار نزدیکی و دوری از قرآن در کلام امام حسن مجتبی علیه السلام)

22 آذر 1404 توسط صفيه گرجي

 

 قَالَالْحَسَنُ بْنُ عَلِيٍّ (عَلَيْهِمَا السَّلَامُ): «مَا بَقِيَ فِي الدُّنْيَا بَقِيَّةٌ غَيْرَ هَذَا الْقُرْآنِ فَاتَّخِذُوهُ إِمَامًا يَدُلُّكُمْ عَلَى هُدَاكُمْ، وَإِنَّ أَحَقَّ النَّاسِ بِالْقُرْآنِ مَنْ عَمِلَ بِهِ وَإِنْ لَمْ يَحْفَظْهُ، وَأَبْعَدَهُمْ مِنْهُ مَنْ لَمْ يَعْمَلْ بِهِ وَإِنْ كَانَ يَقْرَأُهُ.»

امام حسن مجتبی(علیه السلام) فرمود: «در دنیا چیزی باقی نمانده مگر این قرآن. پس آن را پیشوا و امام خود قرار دهید تا شما را به راه هدایتبخش خویش رهنمون سازد. بی‌گمان سزاوارترین مردم به قرآن، کسی است که به آن عمل کند، گرچه آن را حفظ نکرده باشد. و دورترین مردم از قرآن کسی است که به آن عمل نکند، اگرچه قاری (و حافظ) آن باشد.»

 

منبع روایت: ارشاد القلوب،دیلمی، ج۱، ص۱۰۲.

 

 

تفسیر روایت

این روایت نورانی از امام حسن مجتبی (علیه السلام) که در منابع معتبر شیعی مانند «ارشاد القلوب» نقل شده، نگاهی ژرف و کاربردی به جایگاه قرآن کریم ارائه می‌دهد. تفسیر این کلام بر چند محور کلیدی استوار است:

 

1. قرآن؛ تنها باقی‌مانده حقیقی: تعبیر «مَا بَقِيَ فِي الدُّنْيَا بَقِيَّةٌ غَيْرَ هَذَا الْقُرْآنِ» اشاره به یک حقیقت غایی دارد. در جهانی که همه چیز فانی و در گذر است، تنها حقیقت ماندگار و نسخه نجات‌بخش، قرآن کریم است. این مفهوم با آیاتی مانند «إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّكْرَ وَإِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ» (حجر: ۹) که حفظ ابدی قرآن را تضمین می‌کند، و نیز روایات بسیاری که قرآن را «عُرْوَةُ الْوُثْقَى» (دستاویز استوار) و ثقل اکبر معرفی می‌کنند، هماهنگی کامل دارد.

2. قرآن به مثابه «امام»: دستور حضرت به «فاتَّخِذُوهُ إِمَامًا» نقطه اوج این روایت است. در فرهنگ شیعی، «امام» تنها یک پیشوا نیست، بلکه تبیین‌کننده راه، زداینده تاریکی‌ها و معیار حق از باطل است. پذیرش قرآن به عنوان امام، به معنای تسلیم محض در برابر فرامین آن، تمسک به آموزه‌هایش در تمام شئون زندگی، و رجوع به آن در همه حوادث و پیشامدهاست. این نگاه، تفسیر عملی آیه «اتَّبِعُوا مَا أُنزِلَ إِلَيْكُم مِّن رَّبِّكُمْ» (اعراف: ۳) است.

3. معیار حقانیت: عمل، نه صرف حفظ یا قرائت: امام (ع) معیار نزدیکی به قرآن را به روشنی بیان می‌فرماید: «أَحَقَّ النَّاسِ بِالْقُرْآنِ مَنْ عَمِلَ بِهِ». این بخش، پاسخ قاطع به یک انحراف رایج در همه اعصار است که گاه ظواهر قرآن (مانند حفظ یا قرائت زیبا) بر باطن و عمل به آن ترجیح داده می‌شود. عمل به قرآن، یعنی پیاده‌کردن حدود، اخلاق، احکام و معارف آن در زندگی فردی و اجتماعی. در مقابل، «أَبْعَدَهُمْ مِنْهُ مَنْ لَمْ يَعْمَلْ بِهِ وَإِنْ كَانَ يَقْرَأُهُ». این هشداری عظیم برای قاریانی است که قلب و عملشان با آیات قرآن همراه نیست. این مفهوم به وضوح در آیاتی مانند «كَبِرَ مَقْتًا عِندَ اللَّهِ أَن تَقُولُوا مَا لَا تَفْعَلُونَ» (صف: ۳) و روایات متعدد از اهل بیت (علیهم السلام) درباره «خَصْمَانِ یَتَخَاصَمَانِ یَوْمَ الْقِیَامَةِ: قُرْآنٌ وَ رَجُلٌ» (دو disputant در قیامت: قرآن و کسی که به آن عمل نکرده) بازتاب یافته است.

4. پیوند ناگسستنی قرآن و عترت: با توجه به سایر روایات شیعی، این تأکید بر «عمل به قرآن» و انتخاب آن به عنوان «امام»، بدون مراجعه به مفسران راستین آن - یعنی اهل بیت (علیهم السلام) - ممکن نیست. بر اساس حدیث ثقلین، قرآن و عترت هرگز از هم جدا نمی‌شوند. بنابراین، «اتخاذ قرآن به امامت»، در منظومه فکری شیعه، مستلزم تبعیت از امامانی است که مبیّن و مجری واقعی قرآن هستند. عمل بدون شناخت، خود می‌تواند موجب گمراهی شود.

 

خلاصه تفسیر: این روایت، قرآن را تنها میراث ماندگار الهی معرفی می‌کند و فراتر از تلاوت و حفظ ظاهری، بر «امام‌سازی» و «عمل» به آن تأکید می‌ورزد. ارزش واقعی انسان به میزان عمل او به قرآن است، نه میزان قرائتش. این کلام، چراغ راهی برای همه مسلمانان است تا قرآن را از حصار الفاظ به گستره زندگی منتقل کنند.

 نظر دهید »

امام علی (ع)؛ باب نجات و معیار ایمان و کفر (تحلیل روایت تاریخی امام حسن مجتبی علیه السلام)

22 آذر 1404 توسط صفيه گرجي

 

 

 قَالَالْحَسَنُ بْنُ عَلِيٍّ (عَلَيْهِمَا السَّلَامُ): «أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّ عَلِيًّا بَابٌ مَنْ دَخَلَهُ كَانَ آمِنًا وَمَنْ خَرَجَ مِنْهُ كَانَ كَافِرًا، أَقُولُ قَوْلِي هَذَا، وَأَسْتَغْفِرُ اللَّهَ لِي وَلَكُمْ.»

 امام حسن مجتبی(علیه السلام) فرمود: «اما بعد؛ به راستی که علی (علیه السلام) دری است که هر کس وارد آن شود، ایمن می‌گردد و هر کس از آن خارج شود، کافر می‌شود. من این سخن خود را می‌گویم و از خداوند برای خود و شما آمرزش می‌خواهم.»

 

منبع روایت: الروائع المختارة،ص۷؛ تفسیر فرات کوفی، ح۵۴، ص۷۹؛ بحارالأنوار، ج۴۳، ص۳۵۱.

 

 

تفسیر روایت 

 

این روایت گرانسنگ که از امام حسن مجتبی (علیه السلام) در حضور امام علی (علیه السلام) نقل شده، از جایگاه بی‌بدیل امامت و ولایت در منظومه اعتقادی شیعه دوازده امامی پرده برمی‌دارد. تفسیر این کلام بر اساس منابع معتبر شیعی، بر چند محور اساسی استوار است:

 

1. امیرالمؤمنین (ع) به مثابه «باب»: تعبیر «باب» یک استعاره عمیق کلامی است. در فرهنگ دینی، «باب» تنها راه ورود به یک حقیقت و قلعه نجات است. این تعبیر مطابق با روایات فراوانی است که امام علی (علیه السلام) را «باب علم نبی»، «باب شهر حکمت» و تنها مسیر دستیابی به حقیقت دین پس از رسول الله (صلی الله علیه وآله) معرفی می‌کند. ورود به این باب، به معنای پذیرش ولایت و امامت ایشان و تبعیت عملی از سیره و سنت آن حضرت است.

2. دستاورد «ورود»: امنیت کامل: فرمایش امام حسن (ع) می‌فرماید: «مَنْ دَخَلَهُ كَانَ آمِنًا». این امنیت، تنها امنیت جسمانی نیست، بلکه «امنیت معنوی»، «امنیت در قیامت» و «نجات از آتش دوزخ» است. این مفهوم با آیات قرآن مانند آیه «يَوْمَ لَا يَنْفَعُ مَالٌ وَلَا بَنُونَ * إِلَّا مَنْ أَتَى اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ» (شعرا: ۸۸-۸۹) و روایاتی که قلب سلیم را همان حب و ولایت اهل بیت (علیهم السلام) می‌دانند، هم‌سو است. همچنین، مصداق «حبل الله» در آیه «وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِيعًا وَلَا تَفَرَّقُوا» (آل عمران: ۱۰۳) در روایات شیعه و سنی، به امام علی (ع) و اهل بیت تفسیر شده است.

3. پیامد «خروج»: کفر: هشدار شدید «وَمَنْ خَرَجَ مِنْهُ كَانَ كَافِرًا» بیانگر این حقیقت است که انکار جایگاه امامت بلافصل امام علی (علیه السلام) و خارج شدن از دایره ولایت او، تنها یک اشتباه فقهی یا سیاسی نیست، بلکه نوعی «کفر» به یکی از ضروریات دین محسوب می‌شود. این کفر، می‌تواند به معنای «کفر به ولایت» یا «کفر عملی» باشد که انسان را از دایره ایمان واقعی خارج می‌سازد. این تعبیر با حدیث معروف «سَلْسَبِیلِ الْجَنَّةِ» و «بَابُ حِطَّةٍ» که در شأن امام علی (ع) وارد شده، قابل مقایسه است.

4. تأکید و تثبیت سخن: جمله پایانی امام حسن (ع) «أَقُولُ قَوْلِي هَذَا» نشان از اهمیت فوق‌العاده و قطعیت این مطلب دارد. ایشان با این تأکید، هرگونه تردید یا تفسیر انحرافی از این اصل اعتقادی را نفی می‌کنند. سپس استغفار می‌فرمایند که نشانه تواضع و ادب ایشان در برابر عظمت این حقیقت و درخواست توفیق برای خود و مخاطبان است.

 

خلاصه تفسیر: این روایت، امام علی (علیه السلام) را به عنوان تنها مسیر دستیابی به امنیت حقیقی (نجات اخروی و سعادت دنیوی) و معیار سنجش ایمان و کفر معرفی می‌کند. پذیرش ولایت او، عین ایمان و پیروی از صراط مستقیم، و رد آن، خارج شدن از دایره اسلام ناب محمدی (صلی الله علیه وآله) است.

 

 نظر دهید »
  • 1
  • ...
  • 7
  • 8
  • 9
  • ...
  • 10
  • ...
  • 11
  • 12
  • 13
  • ...
  • 14
  • ...
  • 15
  • 16
  • 17
  • ...
  • 574
آذر 1404
شن یک دو سه چهار پنج جم
 << <   > >>
1 2 3 4 5 6 7
8 9 10 11 12 13 14
15 16 17 18 19 20 21
22 23 24 25 26 27 28
29 30          

فرهنگی

  • خانه
  • اخیر
  • آرشیوها
  • موضوعات
  • آخرین نظرات

جستجو

موضوعات

  • همه
  • بدون موضوع
  • تربیت در نهج البلاغه
  • حدیث روز
  • معرفی منابع
  • سیاسی
  • شبهات
  • مناسبت روز
    • ماه رجب
  • معرفی بازی مدافعان حرم
  • #سردار
  • عاشقانه
  • زندگی ایده‌آل
  • قانون رهایی
  • دنیای نوجوانان
  • مدیریت زمان
  • سبک زندگی
  • #امام حسین_اربعین
  • حکایت
  • حکایت
  • دانستنی‌ها
  • ماه رجب
  • معرفی کتاب با موضوع قرآنی
  • معرفی کتاب با موضوع انقلاب اسلامی
  • کودک پروری
  • دلنوشته در مورد امام زمان
  • تفسیر قرآن
  • مقاله کوتاه
  • #ترفندهای_خانداری
  • بیانات رهبر
  • دعا
  • مناسبت روز در تقویم
  • امام زمان
  • دلنوشته
  • ضرب‌المثل
  • سخنان نویسندگان
  • #اخلاق_اسلامی
  • کلام قرآن
  • اعمال مخصوص
  • سخنان امام خمینی
  • نامه نمادین
  • برگی از تاریخ
  • #به_عشق_مولا_علی
  • سخن بزرگان
  • غدیر
  • روانشناسی
  • تورات
  • طنزانه
  • همسرانه
  • محرم و تهاجم
  • متن عرفانی، انگیزشی
  • مقتل خوانی
  • امام حسین
  • ولایت‌فقیه
  • شعر برای رهبری و کشور
  • حدیث، تفسیر حدیث،#به قلم خودم
  • قلم خودم
  • صحیفه سجادیه
  • سواد رسانه‌
  • تحلیل به قلم خودم
  • دلایل فاجعه کربلا
  • امام سجاد
  • شهادت
  • فقط خدا
  • عفاف و حجاب
  • بیداری از غفلت
  • مناسبت روز
  • عرفان‌های نوظهور
  • نماز آیات
  • امام حسن
  • خبر
  • ذکر
  • فقه
  • #حدیث قدسی
  • #سواد رسانه‌
  • تلنگر
  • بحث روز
  • آموزش
  • حضرت زهرا
  • مادر

فیدهای XML

  • RSS 2.0: مطالب, نظرات
  • Atom: مطالب, نظرات
  • RDF: مطالب, نظرات
  • RSS 0.92: مطالب, نظرات
  • _sitemap: مطالب, نظرات
RSS چیست؟

نظرسنجی سریع

نظرسنجی # یافت نشد.

  • کوثربلاگ سرویس وبلاگ نویسی بانوان
  • تماس