فرهنگی

دعای روز بیست و چهارم ماه مبارک رمضان 

اللهمّ إنّی أسْألُکَ فیه ما یُرْضیکَ وأعوذُ بِکَ ممّا یؤذیک وأسألُکَ التّوفیقَ فیهِ لأنْ أطیعَکَ ولا أعْصیکَ یا جَوادَ السّائلین. 

🍃🪴خدایا من از تو میخواهم در آن آنچه تو را خوشنود کند و پناه مى برم بتو از آنچه تو را بیازارد واز تو خواهم توفیق در آن براى اینکه فرمانت برم ونافرمانى تو ننمایم اى بخشنده سائلان

در بیان عیب کسی شتاب نکن، که شاید خدا گناه او را بخشوده باشد و از گناه کوچکی که خود مرتکب شده‌ای آسوده خاطر مباش، که شاید به خاطر آن عذاب شوی…

📚 نهج‌البلاغه؛ خطبه ۱۴۰

به شما وصیت می‌کنم به:

خداترسی و این‌که دنیا را نخواهید حتی اگر شما را بخواهد! و بر چیزی از دنیا که از دست‌تان رفت غم نخورید و حق‌گو باشید و برای آخرت کار کنید و دشمن ظالم و یاور مظلوم باشید.

(نهج‌البلاغه، وصیت‌نامه حضرت علی علیه‌السلام در بستر شهادت)

🌌 شب باش؛ در پوشیدن خطای دیگران

شب، نه تاریکی است و نه سکوت؛ بلکه آغوشی است که زخم‌های ناپیدای انسان‌ها را می‌پوشاند. همان‌گونه که شب ستارگان را در دل تاریخی‌اش پنهان می‌کند، تو نیز خطاهای دیگران را نه با چشمِ خرده‌گیری، که با نگاهِ مِهر بپوشان. این رازِ “بخشش” است: پوشاندن عیب‌ها، نه برای نادیده‌گرفتن، که برای ساختن پلی به سوی اصلاح.  

🌍 زمین باش؛ در فروتنی

زمین، هرگز خود را بالاتر از ریشه‌های گمنامِ گلها نمی‌بیند. تو نیز چون زمین باش؛ در اوجِ دانش، سر به خاکساری گذار و در انبانِ وجودت، دانه‌های خِرد را پرورش ده. فروتنی، هنرِ شکستن آینه‌ی “خود بزرگ بینی” و دیدنِ جهان در چشم‌اندازی فراختر است.  

☀️ خورشید باش؛ در مهر و دوستی

خورشید، نه می‌پرسد چه کسی سزاوارِ گرمایش است و نه منتظرِ سپاس می‌ماند. نورش را بی‌قید می‌بخشد. تو نیز چنین باش: محبت را چون نوری بی‌پایان بتابان، حتی بر کسانی که سایه‌های سردِ بی‌تفاوتی را برگزیده‌اند. دوستیِ راستین، آتشِ نیازمندی نیست، که خورشیدِ بیمنت است.  

⛰ کوه باش؛ در هنگام خشم و غضب

کوه، خشمِ رعد را در سینه می‌گیرد، اما ریشه‌هایش را از خاکِ صبوری سیراب میکند. خشم تو نیز باید چون فورانِ آتشفشان نباشد که همه‌چیز را ویران کند، بلکه مانند کوه، استوار و حساب‌شده باشد. غضبی که از عدالت سرچشمه گیرد، نه ویرانگر است، نه سوزاننده؛ تنها مرزهای شرافت را پاس میدارد.  

🌊 رود باش؛ در سخاوت و یاری به دیگران

رود، هرگز نگهدارنده‌ی آب نیست؛ جریانش را بخشیدن است. تو نیز جاری باش: دستِ بخششت را پیش از آنکه نیازمند بگوید، دراز کن. سخاوت، تنها دادنِ مال نیست؛ دادنِ زمان، گوشِ شنوا، و نگاهِ پرازِ مِهر است.  

🌊 دریا باش؛ در کنار آمدن با دیگران

دریا، با همه‌ی گستردگی‌اش، شوریِ موجها و شیرینیِ ساحل را در هم می‌آمیزد؛ همانگونه که خداوند در قرآن فرمود: «وَ جَعَلْنَاکمْ شُعُوبًا وَ قَبَائِلَ لِتَعَارَفُوا». تو نیز چون دریا باش: تفاوتهای انسانها را نه تهدید، که نشانه‌ای از حکمتِ آفرینش بدان. سازگاری با دیگران، به معنای نادیده‌گرفتن حق نیست، بلکه هنرِ حفظ اخوت اسلامی در پرتوِ آیه‌ی «إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ» است. همانگونه که دریا با طوفان‌ها میسازد، تو نیز در ناملایماتِ روابط، صبرِ ایوب پیشه کن .

💎 خودت باش؛ همانگونه که مینمایی…

اصالت در اسلام، نه خودنمایی است و نه سرکشی؛ بلکه اخلاص در عبادت و عمل است. نقابِ ریا و تظاهر را بشکن؛ چرا که هستیِ راستین تو، همان «عبدِ خالصِ خدا» بودن است؛ نه در پیچیدن در کمالاتِ دروغین، که در پیوند زدنِ قلب به ذکر خدا و پاهایت به مسیرِ حق. اصیل بودن، یعنی همانگونه زندگی کنی که در خلوتِ نمازت هستی؛ بی‌ترس از قضاوت مردم.

 دعا وسیله‌ی موفّقیّت است، نه‌فقط در مسائل اخروی و برای برزخ و قیامت، حتّی برای دنیایتان، برای زندگی شخصی‌تان؛ حتّی در مبارزات بزرگ، در کارهای عظیم دعا کارساز است، دعا سبب است، وسیله است؛ این وسیله را خدا برای ما و در اختیار ما قرار داده؛ مثل توسّل به ائمّه (علیهم السّلام).

✏️ائمّه خلفاءالله هستند، مظهر قدرت الهی، مظهر علم الهی [هستند]؛ از آنها میخواهیم؛ خدمتی که خدای متعال محوّل کرده است به بندگان صالحش، کاری که آنها میکنند، کمکی که آنها میکنند، کمکی است که خدا دارد به ما میکند؛ وَ ما رَمَیتَ اِذ رَمَیتَ وَ لکِنَّ اللَهَ رَمىٰ. ۱۴۰۴/۱/۱