فرهنگی

فاطمه زهرا (س)؛ اسوۀ استقامت و دفاع از ولایت در سخت‌ترین روزها

 حضرت فاطمه زهرا(سلام الله علیها) پس از رحلت پیامبر گرامی اسلام (ص)، در شرایطی قرار گرفت که دشمنان، کوچک‌ترین امانی به او ندادند.

ایشان که با وجود رنج‌ها و مشقت‌های بسیار، همیشه مدافع امیرالمؤمنین علی (ع) بود، در حادثه هجوم به خانه‌اش، خود را سپر بلای همسر و امام خویش ساخت.

در این واقعه دردناک، تازیانه بر پیکر مطهرش فرود آمد و اثر آن تا پایان عمر بر بازوی مبارکش باقی ماند. از سوی دیگر، مصیبت از دست دادن فرزندش محسن، بر بار غم و مظلومیتش افزود.

این ایستادگی و فداکاری بی‌نظیر، حضرت زهرا (س) را به نمادی جاودان از صبر، مقاومت و دفاع از حریم ولایت تبدیل کرد که برای همه آزاداندیشان و حق‌طلبان جهان، الگویی همیشه زنده و تأثیرگذار است.

مظلومیت حضرت زهرا (س)؛ از هجوم به خانه تا شهادت محسن

 بعد از رحلت پدر،به فاطمه دشمن امان نداد. زهرا ندید محسنش را و گلچین روزگار، قناعت کرد و فیض دیدن بر باغبان نداد.

حضرت فاطمه پس از به دنیا آوردن حسین، وضع حمل ناخوشایندی داشت و خاطره خوبی برایش نماند. قرآن می‌گوید: «حُملته امه کرها و وضعته امه کرها». از بطن مادر، ناله «انا الغریب، انا المظلوم» شنیده می‌شد. حسین از فاطمه شیری نخورد.

در کوچه، وقتی خواست حامی علی باشد، تازیانه دشمن به او امان نداد. تعبیر «فَلَتَوَی السَّوْطَ عَلَی عَضُدِهَا» اشاره به این دارد که تازیانه بر بازوی زهرا پیچید و تا آخر عمر، اثر آن مانند دمل چرکین بر بازویش ماند.

آن‌ها با طناب سیاه آمدند تا علی را ببرند و فاطمه میان علی و دشمن حائل شد. یکی شمشیر زد، یکی غلاف، یکی سیلی و دیگری لگد.

این نانجیب با تازیانه زد و هر قهرمانی به نشان خود افتخار می‌کند، اما زهرا نشان خود را حتی به علی هم نشان نداد.

وصایای شفاهی و اموال حضرت زهرا (س): از هفت باغ تا صندوقچه شخصی

حضرت زهرا سلام الله علیها علاوه بر وصیت‌نامه مکتوب،وصایای شفاهی نیز داشتند. ایشان هفت باغ داشتند که پیامبر اکرم (ص) به ایشان بخشیده بودند. این باغ‌ها از یک یهودی به نام «مخیریق» به پیامبر رسید که پس از اسلام آوردن، آنها را به ایشان بخشید و در جنگ احد شهید شد.

حضرت زهرا این هفت باغ را به امیرالمؤمنین علیه السلام وصیت کردند که برای خودشان و سپس برای امامان پس از ایشان باشد و این‌ها یکی از منابع مالی ائمه اطهار شد.

همچنین،حضرت صندوقچه یا جعبه‌ای داشتند که شامل وسایل شخصی و زیورآلات ایشان بود. ایشان وصیت کردند که این صندوقچه به دختر ابوذر داده شود.

این وصیت‌ها در چارچوب اختیار یک‌سوم از اموال که هر شخصی می‌تواند برای آن وصیت کند، انجام شد. این وصایا نشان از مدیریت و دوراندیشی حضرت در حفظ و انتقال اموال و یادگاری‌های شخصی دارد.

اهمیت وصیت از دیدگاه قرآن و سنت: چرا همه باید وصیت‌نامه داشته باشیم؟

در آیه ۱۲ سوره نساء،خداوند سه بار بر انجام وصیت تأکید کرده و می‌فرماید: «من بعد وصیة یوصی بها او دین».

وقتی کسی از دنیا می‌رود، دو کار مقدم بر همه امور است:

اول، اجرای وصایا

دوم، پرداخت دین و قرض. این دین می‌تواند مالی باشد یا واجبات شرعی مانند نماز، روزه، خمس و زکات که بر عهده میت باقی مانده است.

وصیت ترس ندارد و نشانه آمادگی و مسئولیت‌پذیری است.همه افراد، حتی جوانان، باید وصیت‌نامه داشته باشند، زیرا حوادث هیچگاه خبر نمی‌کنند.

بزرگان ما دو نوع وصیت داشته‌اند: وصیت‌های معنوی و وصیت‌های مادی.

وصیت معنوی می‌تواند شامل توصیه‌های اخلاقی به فرزندان مانند اهمیت به نماز، حفظ حجاب، دعا و قرائت قرآن برای میت باشد،

همان‌طور که حضرت زهرا به امیرالمؤمنین وصیت کرد کنار قبرش برای او قرآن بخواند. نوشتن وصیت‌نامه، به‌ویژه در عصر موبایل و فایل‌های شخصی، کاری ساده و ضروری برای ایجاد انسجام و نظم در امور است.

وصیت‌نامه مکتوب حضرت زهرا (س): سند جاودان ایمان و آخرت‌اندیشی

 وصیت‌نامه مکتوب حضرت زهرا سلام الله علیها که کنار سر مبارکشان قرار داشت،با این عبارت آغاز می‌شود: «بسم الله الرحمن الرحیم. هذا ما اوصت به فاطمة بنت محمد»

محتوای این وصیت‌نامه شامل سه بخش اعتقادی اصلی است:

اول:«اشهد ان لا اله الا الله وحده لا شریک له». شهادت به یگانگی خداوند، پایه و اساس همه اعتقادات.

دوم:شهادت به رسالت پدرش، حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله، به عنوان عبد و رسول خدا. سوم:«ان الساعة حق لا ریب فیها» و «ان الله یبعث من فی القبور». شهادت به حقانیت قیامت و این که خداوند همه مردگان را زنده می‌کند.

حضرت سپس به امیرالمؤمنین علیه السلام وصیت می‌کنند که پنج کار را برای ایشان انجام دهد:

اول، شب غسلش دهد؛

دوم، حنوط کند (یعنی با کافور، هفت موضع پیشانی، دو کف دست، دو زانو و دو انگشت بزرگ پا را خوشبو کند)؛

سوم، بر او نماز بخواند؛

چهارم، او را شبانه دفن کند. این وصیت‌نامه، سندی جاودان از عمق ایمان و آخرت‌نگری بانوی بزرگ اسلام است.