فرهنگی

 فساد عالم = فساد عالم؛ تحلیل رابطه ناگسستنی هدایتگری علما و سلامت جامعه

 امام علی(علیه السلام) فرمودند: «إذا فسد العالم فسد العالم» «اگر عالِم فاسد شد،عالَم فاسد می‌شود.» (منهاج البراعه فی شرح نهج البلاغه،ج۶، ص۱۸۶)

تفسیر و تحلیل حدیث امیرالمؤمنین 

 امام علی (ع) رابطه علّی و معلولی بین صلاح و فساد عالمان و سلامت و انحطاط جامعه را ترسیم می‌کند.

۱. مفهوم “عالم” در این حدیث

· عالِم دینی: کسی که احکام و معارف دینی را می‌داند

· رهبر فکری: کسی که مردم به او اعتماد دارند و از او الگو می‌گیرند

· مسئول هدایت: کسی که وظیفه راهنمایی جامعه را بر عهده دارد

۲. چرا فساد عالم به فساد جهان می‌انجامد؟

الف) نقش الگویی عالمان

· مردم به عالمان به عنوان اسوه‌های عملی نگاه می‌کنند

· فساد عالم، توجیه کننده فساد برای عموم مردم می‌شود

· مردم می‌گویند: “اگر او می‌تواند، پس ما نیز می‌توانیم”

ب) تأثیر هدایتگری عالمان

· عالم فاسد، مردم را به گمراهی می‌کشاند

· احکام خدا را تحریف می‌کند

· حرام را حلال و حلال را حرام می‌نماید

ج) مسئولیت اجتماعی عالمان

· عالمان، پاسداران ارزش‌ها هستند

· اگر پاسداران فاسد شوند، دژ اخلاق فرو می‌ریزد

· مانند ناخدای کشتی که اگر غرق شود، همه مسافران غرق می‌شوند

۳. مصادیق تاریخی

· در طول تاریخ، بسیاری از انحرافات از سوی عالمان فاسد شروع شده است

· بنی‌امیه و بنی‌عباس با استفاده از عالمان درباری، اسلام را تحریف کردند

· نقش عالمان وابسته در مشروعیّت بخشی به حکومت‌های ظالم

۴. راهکارهای پیشگیرانه

· انتخاب عالمان شایسته: دقت در انتخاب روحانیون و مراجع

· نظارت بر عملکرد: عالمان نیز باید پاسخگو باشند

· تقویت تقوا: اولویت تقوا بر علم در مدیریت دینی

· آگاهی عمومی: مردم باید فساد را تشخیص داده و پیروی نکنند

۵. پیامدهای فساد عالم

· گسترش بی‌اعتمادی به دین و دینداری

· رواج بدعت‌ها و تحریف احکام

· سقوط اخلاقی جامعه

· عذاب الهی شامل همه می‌شود

نتیجه‌گیری: امام علی(ع) در این حدیث به یک قانون اجتماعی قطعی اشاره می‌کنند: جامعه‌ای که عالمانش فاسد شوند، محکوم به فساد و نابودی است. بنابراین، سلامت جامعه در گرو صلاح عالمان و نجات جامعه در گرو نجات عالمان از فساد است.

۸ نکته طلایی برای داشتن گفت‌وگویی سالم و صمیمی با همسر

گفت‌وگو، قلب رابطه‌ی زناشویی است. بسیاری از سوءتفاهم‌ها، دلخوری‌ها و فاصله‌های عاطفی تنها به‌خاطر «نحوه‌ی صحبت کردن» به‌وجود می‌آید، نه محتوای صحبت.

اگر می‌خواهید گفت‌وگوهای شما و همسرتان به جای تنش، به درک، صمیمیت و همدلی منجر شود، به نکات زیر توجه کنید:

۱. به نوبت حرف بزنید

وقتی هر دو نفر فرصت حرف زدن دارند، احساس احترام و شنیده شدن ایجاد می‌شود. قطع کردن صحبت یا پیش‌داوری، گفتگو را به جدال تبدیل می‌کند.

۲. بی‌درخواست، اندرز ندهید

گاهی همسرتان فقط می‌خواهد شنیده شود، نه نصیحت شود. قبل از دادن راه‌حل بپرسید:

«می‌خواهی فقط گوش کنم یا نظر بدهم؟»

۳. به حرف‌های هم علاقه نشان دهید

سرتکان دادن، نگاه کردن، یا گفتن جمله‌هایی مثل «می‌فهمم چی می‌گی» نشان می‌دهد که واقعاً به صحبتش توجه دارید.

۴. درک کردن خود را انتقال دهید

درک کردن با شنیدن فرق دارد. جملاتی مانند:

«می‌فهمم چرا ناراحتی» یا «احساست برام قابل درکه»

نشان می‌دهد او را واقعاً درک کرده‌اید.

۵. جانب همسرتان را بگیرید

حتی اگر اشتباه می‌کند، ابتدا او را درک کنید. احساس هم‌سنگری، پایه‌ی اعتماد و امنیت عاطفی در رابطه است.

۶. در یک جبهه باشید

رابطه‌ی زناشویی «مسابقه» نیست. شما در یک تیم هستید. مشکلات را در برابر هم قرار ندهید، در کنار هم به سراغشان بروید.

۷. محبت خود را ابراز کنید

محبت وقتی ارزش دارد که بیان شود. گفتن «دوستت دارم»، «قدردانت هستم» یا «خوشحالم کنارمی» تأثیری عمیق بر رابطه دارد.

۸. احساسات یکدیگر را تأیید کنید

به جای قضاوت احساس، آن را تأیید کنید:

«می‌دانم ناراحت شدی، حق داری»

همین جمله ساده، می‌تواند یک دلخوری بزرگ را حل کند.

💡 جمع‌بندی

در گفت‌وگوهای زناشویی، هدف برنده شدن نیست، فهمیدن و فهمیده شدن است. هرچه شنیدن، درک و مهربانی در گفت‌وگو بیشتر باشد، رابطه پایدارتر و آرام‌تر می‌شود.

چرا نباید از کلمات «خوب» و «بد» برای کودکان استفاده کنیم؟ تفاوت زبان ارزیابانه و زبان توصیفی در تربیت

بسیاری از والدین و مربیان با نیت تشویق، از عباراتی مانند «آفرین»، «چه نقاشی قشنگی!»، «تو خیلی باهوشی!» یا برعکس، «این کار بد بود» استفاده می‌کنند. اما آیا تا به حال به تأثیر واقعی این کلمات بر ذهن و احساس کودک فکر کرده‌اید؟

در کتاب کودک، خانواده، انسان نویسنده تأکید می‌کند که زبان ما یا درِ خلاقیت کودک را باز می‌کند یا آن را می‌بندد.

زبان ارزیابانه چیست؟

زبان ارزیابانه زبانی است که قضاوت می‌کند. وقتی به کودک می‌گوییم:

«نقاشیت عالیه!»

«تو هنرمندی!»

«چرا این‌قدر بی‌دقتی؟»

در واقع در حال ارزیابی شخصیت و توانایی کودک هستیم، نه توصیف کار او. این نوع بیان، کودک را وابسته به تأیید دیگران می‌کند و انگیزه‌ی درونی‌اش را کاهش می‌دهد.

زبان توصیفی؛ کلید رشد درونی کودک

در مقابل، زبان توصیفی نه می‌سنجد و نه قضاوت می‌کند. بلکه فقط آنچه را «می‌بیند» یا «احساس می‌کند» بیان می‌کند.

برای مثال:

«در نقاشیت خورشید قرمز و آسمان راه‌راه کشیدی.»

«می‌بینم که زمان زیادی برای این کار صرف کردی.»

«از رنگ‌های زیادی استفاده کردی، معلوم است لذت بردی!»

در این نوع ارتباط، کودک حس می‌کند دیده می‌شود، نه قضاوت؛ و همین احساس، او را به ادامه و تجربه‌های تازه تشویق می‌کند.

چرا توصیف بهتر از تمجید است؟

وقتی به کودکی بگوییم «عالی بود»، در ذهن او این پرسش شکل می‌گیرد: «حالا بعد از عالی، باید چه کنم تا باز هم تأیید شوم؟»

اما اگر فقط توصیف کنیم، کودک انگیزه می‌گیرد تا خودش مسیر رشد را ادامه دهد، نه اینکه در جستجوی برچسب‌های مثبت بماند.

نتیجه‌گیری

زبان توصیفی به کودک آزادی می‌دهد تا خودش را تجربه کند، اشتباه کند، بیاموزد و پیشرفت کند.

در تربیت، آنچه بیش از همه اهمیت دارد، نحوه‌ی دیدن و گفتن ماست. هر جمله‌ی ما می‌تواند یا درِ خلاقیت را ببندد یا آن را برای همیشه باز نگه دارد.

برگرفته از کتاب: کودک، خانواده، انسان، صفحات ۱۵ و ۱۶

خرمشهر چگونه اشغال شد؟ روایتی مستند از روزهای مقاومت و سقوط خونین‌شهر

در نخستین ماه‌های جنگ تحمیلی، شهر بندری خرمشهر در جنوب غربی ایران به یکی از مهم‌ترین کانون‌های نبرد میان ایران و عراق تبدیل شد. این شهر که به دلیل موقعیت راهبردی در دهانه اروندرود، قلب اقتصادی و نظامی خوزستان محسوب می‌شد، از ۳۱ شهریور ۱۳۵۹ هدف حملات سنگین ارتش بعث عراق قرار گرفت.

مدافعان خرمشهر، ترکیبی از نیروهای ارتش، سپاه، ژاندارمری و داوطلبان مردمی بودند که با تجهیزات محدود، بیش از ۳۵ روز در برابر ارتش مجهز عراق مقاومت کردند. خیابان به خیابان، کوچه به کوچه، خرمشهر به میدان نبردی تمام‌عیار بدل شد.

در حالی که دشمن با پشتیبانی زرهی و توپخانه‌ای سنگین پیشروی می‌کرد، مدافعان شهر با دست خالی، اما با ایمان و غیرت مثال‌زدنی ایستادگی کردند. مقاومت مردم تا ۴ آبان ۱۳۵۹ ادامه یافت؛ روزی که پس از هفته‌ها نبرد و تخریب گسترده، خرمشهر در نهایت به اشغال نیروهای بعثی درآمد.

با سقوط خرمشهر، دنیا شاهد یکی از تلخ‌ترین فصل‌های تاریخ معاصر ایران شد. بسیاری از مردم شهر یا به شهادت رسیدند یا اسیر شدند. اما شعله مقاومت در دل ملت خاموش نشد؛ تا آن‌که پس از ۵۷۶ روز، در سوم خرداد ۱۳۶۱، نیروهای ایرانی در عملیات بیت‌المقدس خرمشهر را آزاد کردند و این روز به نماد پیروزی و استقامت ملت ایران بدل شد.

خرمشهر در تاریخ نه فقط به عنوان شهری که اشغال شد، بلکه به عنوان نماد ایمان، غیرت و پایداری شناخته می‌شود؛ شهری که خون هزاران شهید آن، سند جاودان مقاومت ملت ایران است.

 اعتماد به خدا در مسیر زندگی، چگونه بدون نگرانی زندگی کنیم؟

آرامش در زندگی آرزوی همۀ ماست.

اما در دنیای پرشتاب امروز، چگونه می‌توان بدون غم و ترس از فردا، با آرامش و ایمان پیش رفت؟

افلاطون، فیلسوف بزرگ، در پاسخ به این پرسش گفت:  «دل بر آنچه نمی‌ماند، نمی‌بندم.»

افلاطون را گفتند:

چرا هرگز غمگین نمی‌شوی؟

گفت: دل بر آنچه نمی‌ماند، نمی‌بندم.

زندگی، سفری کوتاه و پر از درس است.

فردا هنوز نیامده و دیروز گذشته است؛

پس امروز را زندگی کن،

چراکه امروز، هدیه‌ای است از سوی خدا.

از فشار زندگی نترس.

فشار همان چیزی است که زغال‌سنگ را به الماس تبدیل می‌کند.

سختی‌ها تو را می‌سازند، نه می‌شکنند.

و نگران فردایت نباش…

خدای دیروز و امروز، خدای فردا هم هست.

ما بندگی را تازه آغاز کرده‌ایم،

اما او قرن‌هاست که خدایی می‌کند.

پس به خداییِ او اعتماد کن

و فردا و فرداها را به او بسپار 🌤️

🌼 جمع‌بندی

راز آرامش در زندگی، در رها کردن گذشته، اعتماد به خدا و زندگی در لحظه‌ی اکنون است.

هر زمان که غم و اضطراب سراغت آمد، به یاد بیاور:

💬 «دل بر آنچه نمی‌ماند، نبند.»