فرهنگی

در دل شب‌های جمعه، قلب‌های مؤمنان به سمت آسمان می‌تپد. این شب، شبی است که در آن، دعاها به آسمان می‌روند و امیدها در دل‌ها زنده می‌شوند. 

  این شب، ما به یاد می‌آوریم که چگونه در تاریکی‌ها، نور هدایت و رهبری او می‌تواند راه را برای ما روشن کند. 

هر شب جمعه، فرصتی است برای تجدید عهد با امام زمان (عج) و یادآوری این حقیقت که ما در انتظار ظهور او هستیم. انتظار، نه تنها یک حالت روحی، بلکه یک حرکت عملی است. ما باید در این شب‌ها، با دعا و نیایش، خود را برای ظهور آماده کنیم و با عمل به آموزه‌های اهل بیت (ع)، به تحقق آن وعده الهی نزدیک‌تر شویم.

در این شب، با دل‌های پاک و نیت‌های خالص، دعا می‌کنیم که خداوند ما را از یاران وفادار آن حضرت قرار دهد. ما به او می‌گوییم که در این شب، در کنار ماست و ما را در مسیر حق و حقیقت هدایت می‌کند. 

بیایید در این شب جمعه، با هم عهد کنیم که در انتظار ظهور، نه تنها دعا کنیم، بلکه با عمل خود، زمینه‌ساز ظهور آن بزرگوار باشیم. با محبت، همدلی و خدمت به یکدیگر، می‌توانیم نشانه‌هایی از آن دوران نورانی را در زندگی‌مان به نمایش بگذاریم. 

امیدواریم که در این شب مبارک، دعاهای ما مستجاب شود و دل‌های ما با نور ایمان و محبت به اهل بیت (ع) روشن گردد. بیایید با هم، در این شب زیبا، به یاد مهدی موعود (عج) و وعده‌های الهی‌اش، دل‌هایمان را به هم پیوند دهیم و در انتظار آن روز روشن، با هم گام برداریم.

تعادل و هماهنگی گفتار و رفتار 

  یکی از نکات مهم در تربیت فرزند، هماهنگی میان ظاهر و باطن والدین است.

  اگر در حضور دیگران یک‌جور رفتار کنیم و در خلوت رفتاری دیگر داشته باشیم، فرزندانمان این تناقض را متوجه می‌شوند و خودشان هم همین شیوه را در زندگی به کار خواهند برد.

 تربیت صحیح یعنی اینکه رفتار ما در همه شرایط یکسان و صادقانه باشد.

 یکی از مشکلات رایج در تربیت، افراط و تفریط است. رشد یک‌جانبه باعث می‌شود کودک در برخی زمینه‌ها قوی شود اما در سایر ابعاد ضعف داشته باشد.

👦 یک کودک باید:

💐 معنوی گرا و خداجو باشد

📚 درس بخواند (اما نه بیش از حد!)

🎮 تفریح و بازی کند

📖 مطالعه آزاد داشته باشد

🎨 به هنر و خلاقیت بپردازد

🤝 در فعالیت‌های اجتماعی شرکت کند

اگر همه جنبه‌های زندگی او را فدای درس خواندن کنیم، شخصیت متعادلی نخواهد داشت.

 موفقیت واقعی یعنی این‌که کودک در کنار درس، از نظر اخلاقی، تربیتی، اعتقادی و اجتماعی نیز رشد کند.

دلنوشته‌ای به محضر امام عصر (عج) در نیمه شعبان

یا صاحب الزمان! یا مهدی موعود!  

در این شبِ نورانیِ نیمه شعبان، که آسمانِ زمین از فراقِ تو تاریک است و دل‌های مؤمنان از امیدِ دیدارت روشن، به بارگاهِ بلندت سر بر خاک می‌ساییم و از ژرفای جان ناله می‌کنیم: «عَجِّلْ لِوَلِیکَ الْفَرَجَ».  

آقاجان! جهان امروز در تاریکیِ ظلم و ستم، در پیچ و تابِ فتنه‌ها و دورویی‌ها، در زنجیرِ حرص و خودخواهیِ ستمکاران اسیر است. دل‌های بسیاری شکسته، چشمان بسیاری اشکبار، و جان‌های بسیاری در انتظارِ نسیمِ رحمتت بی‌قرارند. ای که وعده دادید زمین را از عدل پر کنید، آن‌گاه که از جور و ستم پر شده باشد، امروز جهان بیش از هر زمان، فریادِ یاور می‌طلبد.  

امشب، شبِ میلادِ امید است. شبِ تولدِ تو، ولی عصر (عج)، همان نویدبخشی که خداوند در کتابش فرمود: «وَنُرِیدُ أَن نَّمُنَّ عَلَی الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا فِی الْأَرْضِ وَنَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَنَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِینَ» (قصص:۵). ما بندگانِ ضعیف، با دل‌های پراشتیاق، در این شبِ مبارک، دستِ دعا به سوی آسمان برمی‌داریم و از خدای مهربان می‌خواهیم که فرجت را نزدیک کند.  

یا اباصالح! ما می‌دانیم که غیبتت آزمایشی سخت است، ولی به وعدهٔ خداوند ایمان داریم که روزی آفتابِ وجودت از پسِ ابرهای غیبت طلوع خواهد کرد. اما آقا، دل‌های ما بی‌تاب است. در این شب، که شیعیانِ تو در سراسر جهان با اشک و مناجات، نامت را زمزمه می‌کنند، پروردگارا به ما مهلت ده تا درِ رحمتت را بکوبیم و از تو بخواهیم: یا الله، یا ربَّ العالَمین! در این شبِ بزرگ، به حقّ محمد و آلِ محمد، ظهورِ حجّتت را نزدیک کن و ما را از یاورانِ راستینِ او قرار ده.

امامِ مهربان! از تو می‌خواهیم که در این نیمهٔ شعبان، پروندهٔ غم‌های بشریت را ورق بزنی و ندای مظلومان را بشنوی. ما آماده نیستیم، اما تو لطفت را از ما دریغ مکن. ما ناشایستیم، اما تو قائم آلِ محمدی. به امید آن روزی که با ظهورت، صلح جهانی، عدالت و محبت، جایگزینِ هر ظلم و نادانی شود.  

یا مولا! ما را از دعاکنندگانِ خالصِ فرجت قرار ده و تا روزِ ظهور، پناهگاهمان باش.  

اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّلْ لِوَلِیکَ الْفَرَجَ وَ الْعَافِیةَ وَ النَّصْر

والسلام علیک یا بقیه الله فی ارضه.  

♨️چرا دلزدگی زناشویی پیش می آید؟

1- توقعات غیرمنطقی و غیرواقع بینانه

گاهی توقعات ما آنقدر بالا و غیر واقع بینانه است که ازدواج با هر فرد دیگری هم نمی تواند آن توقع ها را برآورده کند. مثلا زنی که توقع دارد شوهرش که از صفر زندگی را با او شروع کرده باید یکساله هم خانه و هم ماشین بخرد، معلوم است با دیدن واقعیت دلزده می شود.

2- گذشتن از فاز هیجانی اول ازدواج

وقتی زن و شوهر از فاز هیجانی و عاطفی اول پس از ازدواج بیرون می آیند، هر حادثه کوچکی را بهانه می کنند تا به همسرشان یک برچسب منفی بزنند. در این مواقع سکوت مردها نشانه بی احساسی شان تلقی می شود و یک بار محبت نکردن زن ها، نشانه ی نامهربانی شان!

3- نگفتن احساسات به یکدیگر

اگر همسران، نیازهای خود را مطرح نکنند یا در رابطه با همدیگر پی به نیازهای یکدیگر نبرند و به راه حل مثبتی برای برآورده کردن نیازهایشان نرسند، خطر دلزدگی دوچندان می شود.

دل‌نوشته‌ای  به محضر حضرت صاحب‌الزمان (عج)

ای آینهٔ جمال حق در تاریکی‌های زمین!  

ای نسیم رحمتی که در هیاهوی غیبت، قلب غریبانهٔ مؤمنان را نوازش می‌دهی!  

از آن سو که در حجاب غیبت خویش، چشم انتظار دیدار توست، قلم بر صفحه می‌لغزد و دل، زمزمه‌گر نام تو می‌شود.  

چه شود اگر این سینه، آتشکدهٔ اشتیاق باشد؟  

و این چشم، چاهی باشد که در عمق شب‌های بیداری، قطره‌های دعا را تا آستانهٔ عرش خدا بالا می‌برد؟  

ای مولای من! در هر نفس، ذکر توست که جان را زنده می‌دارد، و در هر غروب، این امید است که سپیده‌دم ظهورت را نزدیک‌تر می‌کند.  

غربت تو، آیینه‌ای شده است تا ببینم غربت خویش را…  

در کویر فراغت، هر قدمی که برمی‌دارم، شن‌های زمان، پایم را می‌بلعد،  

اما ستارگان افقِ انتظار، همواره مرا به راهنماییِ «اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا بَقِیَّةَ اللهِ فِی أَرْضِهِ» می‌خوانند.  

می‌دانم این غیبت، آزمایشی است تا دانه‌های ایمان در دل‌ها شکفته شود،  

و آتشِ فراق، ناخالصی‌های وجودمان را ذوب کند.  

اما ای آقای من! گاه این دل، چون پرنده‌ای زخمی، در قفسِ زمان می‌تپد  

و فریاد می‌زند: «آقا جان ما منتظریم؟!»  

به ما آموخته‌اند که انتظار، خورشیدی است در سینه؛  

هر صبح، با نگاه به افقِ وعده، شمیمِ قدم‌هایت را استشمام می‌کنم  

و در تاریک‌ترین لحظات، نوری سوالی که چگونه برای مبارزه با دشمن مهیا شوم؟ درونم شعله می‌کشد.  

پروردگارا! این بندهٔ ضعیف قدرت ده تا  در مدرسهٔ انتظار، شاگردیِ صبر و اطاعت را بیاموزد.  

ای حجّتِ الهی! اگر چه جسمم در این خاکدانِ فانی اسیر است،  

اما روحم پروانه‌وار، دور شمعِ وجودت می‌رَقَصَد…  

پیش از آنکه زبانم به دعا گشوده شود، می‌دانم تو ناظرِ اشک‌ها و ناله‌هایم هستی.  

پس شاید همین اشک‌ها، نامه‌ای باشد که به دستِ مبارکت می‌رسد،  

یا مهدی!  

در آستانهٔ میلادت، ما را از یارانِ کوچکِ خویش قرار ده،  

تا پیش از آنکه شمشیرت را برای عدالت برکشی،  

دل‌هایمان را از ظلمتِ جهل و غفلت پاک کرده باشیم.  

به امید آن روز که آسمان، زمین را در آغوش گیرد  

و فریاد ای بر پا کننده حکومت جهانیان. تو، جهان را از نو زنده کند…  

التماس دعا