فرهنگی

دعای روز هفتم ماه مبارک رمضان

بسم الله الرحمن الرحیم

اللهمّ اعنّی فیهِ علی صِیامِهِ وقیامِهِ 

وجَنّبنی فیهِ من هَفَواتِهِ وآثامِهِ

 وارْزُقْنی فیهِ ذِکْرَکَ بِدوامِهِ

 بتوفیقِکَ یا هادیَ المُضِلّین.

خدایا یاری کن مرا در این روز بر روزه گرفتن 

و شب زنده داری و از لغزش ها و گناهانش دورم بدار

و ذکرت را همواره روزی ام کن

به توفیقت ای راهنمای گمراهان

ماه رمضان ماهی است که «اَنفاسُکُم فیهِ تَسبیحٌ وَ نَومُکُم فیهِ عِبادَة». ماه تلطیف دل و جان است. این زندگی مادّی، ‌بخصوص زندگی ماشینی، روابط ما را، درون ما را، باطن ما را، عملکرد ما را از لطافت می‌اندازد؛ مثل چرخی که احتیاج به ‌روغن‌کاری دارد تا راحت بچرخد و سایشِ مضر نداشته باشد، ذکر و دعا در این ماه چنین نقشی را ایفا میکند؛ دلهایمان را، ‌جانهایمان را، با تلاوت قرآن، با دعاهای شبانه‌روزی، با خود روزه، با شب قدر تلطیف میکند.‌

امام باقر علیه السلام فرمودند:

إنَّ لِجُمَعِ شَهرِ رَمَضانَ عَلى جُمَعِ سائِرِ الشُّهورِ فَضلاً كَفَضلِ شَهرِ رَمَضانَ عَلى سائِرِ الشُّهورِ.

◻️فضيلت جمعه‌هاى ماه رمضان بر جمعه‌هاى ديگر ماه ها، همچون فضيلت ماه رمضان بر ماه‌هاى ديگر است

كافي، ج۳ ص۴۲۹ ح۸

در دوره صفویه ریش و سبیل بلند رواج داشت؛ ولی بتدریج از ابهت ریش کم و به ابهت سبیل اضافه شد تا جایی که در دوران شاه عباس اول دیگر ریش تقریبا محو شد و در عوض سبیل‌های کلفت و چخماقی و بلند باب شد.

سبیل‌های از بنا‌گوش در رفته محبوب سلطان بود و همه سعی میکردند در بلند کردن سبیل با یکدیگر رقابت کنند تا محبوب سلطنت باشند و راحت‌تر به مرادشان برسند.

اما برای رو به بالا نگهداشتن این سبیل‌ها باید روزی چند بار آن را چرب میکردند و جلا میدادند و برای این کار مستخدم‌هایی داشتند و هر گاه این مستخدمان کار خود را خوب انجام می‌دادند و صاحب سبیل از زیبایی و ابهت سبیل خود شاد میشد، اطرافیان هر تقاضایی که داشتند می‌گفتند و صاحب سبیل نیز اجابت میکرد.

 عبارت ” سبیل کسی را چرب کردن” در آن زمان بین مردم معنایی معادل اخاذی کردن و گرفتن چیزی از صاحب سبیل داشت. 

 امروزه این اصطلاح و ضرب المثل به معنای رشوه دادن است. یعنی کسی به صاحب سبیل رشوه میدهد تا او کارش را انجام دهد. 

دقیقا معنایی برعکس معنای آغازین آن.

مردی به هنگام بازدید از یک بیمارستان روانى، از روان‌ پزشک پرسید

شما چطور می‌فهمید که یک بیمار روانى به بسترى شدن در بیمارستان نیاز دارد یا نه؟

روان‌پزشک گفت : ما وان حمام را پر از آب میکنیم و یک قاشق چای خورى، یک فنجان و یک سطل جلوى بیمار می‌گذاریم و از او می‌خواهیم که وان را خالى کند.

مرد با عجله گفت، آهان، فهمیدم. آدم عادى باید سطل را بردارد چون بزرگ‌تر است.

روان‌پزشک گفت: نه! آدم عادى درپوش زیر آب وان را برمی‌دارد. حالا شما هم می‌خواهید تخت‌تان کنار پنجره باشد؟

نتیجه :

1- راه حل همیشه در گزینه های پیشنهادی نیست.

2- در حل مشکل و در هنگام تصمیم‌گیری هدفمان یادمان نرود . در حکایت مذکور هدف خالی کردن آب وان است نه استفاده از ابزار پیشنهادی

3- راه حل همیشه جلوی چشم نیست. مغز ما یک دینام هزار ولتی است که متاسفانه اکثرمان بیش از یک لامپ از آن استفاده نمیکنیم.